Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Carys Davies
Carys Davies Yorumları ve İncelemeleri
Carys Davies yorumları ve incelemelerini, Carys Davies kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Carys Davies puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öykü okumayı oldum olası sevmişimdir, fakat son zamanlarda okuduğum öykü tarzı kitapların hiçbiri beni Kuytu kadar etkilemedi.
Kuytu.. Ne güzel bir kelime diye düşünmüştüm kitaba rastladığımda. Neler saklarız kuytularda? Evlerin, odaların kuytularında? Ya doğadaki kuytular neleri gizler? Mekânın kuytuları bir yana, onlar keşfedilebilir, açığa çıkabilir her neyi gizliyorsa. Peki ya insanların kuytuları? Sırrına vakıf olunabilir mi insanın kuytusunun? Geçtim bir başka insanı, kendimizin kuytularında neler var bilebiliyor muyuz gerçekten; inebiliyor muyuz o kadar derine ve var mı buna cesaretimiz?
Bu kitaptaki öykülerin bana bıraktığı sorular bunlar, zira her bir öykünün kuytusunda beklenmeyen bir şeyler gizli gerçekten de. Öykünün başında asla kestiremediğiniz, sona geldiğinizde bir "aaaa !" ya da "hadi canım!" dedirten bişeyler. Küçücük bir taşı kaldırdığınızda ya da kırlık bir yerde bir parça çimeni, bir yaprağı şöyle bi kenara çektiğinizde karşınıza sizi ürküten bir kurtçuk, bir böcek de çıkabilir, çok güzel minik bir çiçek veya bir kelebek de..Bu öykülerde de öyle; iyisiyle kötüsüyle insanlık halleri çıkıyor karşınıza, ama öyle o insanı 'tanıyorum' diyenlerin bilebileceği genel-geçer haller değil; hepimizin ancak kuytularında saklı olabilecek türden haller... Hani en 'yakın'larımızın bile bilemeyeceği...
Ayrıca çevirisi çok başarılı yapılmış, dupduru bir dili var kitabın; okurken dinlendiriyor, bir ırmağın kıyısına oturmuşum da incecik bir şırıltıyı dinlermişim gibi hissettirdi. İşlerin güçlerin yoğun olduğu şu günlerde iyi geldi.
Öykü severler kaçırmasın derim.
Carys Davies, on yedi öykü anlatıyor Kuytu’da. İlk hikayeden son hikayeye dek ise tahmin edilemez sonlar ile örüyor cümleleri. Tek sayfalık öykü de dahil buna..
.
Frank O’Connor öykü ödülünü de kazanan bu eser,huzursuzluk yaratan ama onlarla yaşamaya alıştığınız fay hatları ile dolu. Karakterlerin gizli tutkuları, yaşanmış ve yaşanacak olanların beraberinde getirdiği iniş çıkışlar..Nasıl başlayıp bitirdiğinizi anlamıyorsunuz. Ters köşeler, büyük acılar ve bir o kadar da büyük umutlar görüyorsunuz.
.
Eserin orijinal ismi öykülerin birinin de ismi olan The Redemption of Galen Pike, ancak çevirmen Yasemin Akbaş kitabın ruhuna başka bir adı uygun bulmuş,Kuytu..Ki çok da iyi bir tercih olduğunu düşünüyorum. Her bir karakterin açıktan değil kuytularında kalan kırıntılarını okuduğumuz düşünülürse..
.
Ve Burak Akbay’ın bu kapak tasarımı da dağınık çizgilerle oluşturulmuş bir kesiğe odaklanıyor, dokunulduğunda acıyacak biliyorsunuz ama dokunulması için de dualar mırıldanıyorsunuz. Tıpkı kitabın içinde okunmayı bekleyen karakterler gibi.
Sıklıkla Çehov'u anımsatan, betimleme ve tasvirlerle güçlü bir alt metin oluşturan ve nitelikli olay örgüsünü ters köşelerle rahatsız edici bir vuruculuğa kavuşturan bir kalem. Mutlaka okunmalı.
Bir öykü kitabı Kuytu. Birçok öykü barındırıyor içinde. İyi öyküler olduğu kadar yerine oturmayan, havada kalan öyküler de var. Genellikle karakterlerin gizli kalmış, mahrem yanları üzerinden yürüyen anlatı bir gerilim yaratıyor ve beklenmedik bir sonla bitiyor. Ama bazı öyküler öyle belirsiz ve anlaşılmaz bitiyor ki manasız geliyor. Yine de farklı tarzda, zaman zaman absürt öykü sevenler okuyabilir.
Carys Davies'in Kuytu'sunu o kadar çok beğendim ki ilk öyküyü okur okumaz arkadaşlarıma yolladım, okusunlar diye.
Yalın anlatımı ile okuyucuyu içine çeken öyküler, sakin sakin akarken bir anda keskin bir sıçrayışla yön değiştiriyor.Okuyucuya da bir şok yaşatarak, silkeliyor.
Hikâyelerin konularının özgünlüğü de göze çarpıyor.Carys Davies Kuytu ile Frank O’Connor Öykü Ödülü’nü kazanmış.
Öykü severlerin kaçırmaması gereken bir kitap diye düşünüyorum.
Kitabı elime aldığım anda kendimi bambaşka yerlerde bambaşka hayatların içinde buldum. “Kuytu” içindeki öykülerle okuyucuyu sürekli ters köşe yapan, her öyküde bahsedilen karakterlerin yalnızlığı, yaraları, geçmişleri, bugünleri ile içimize işleyen bir yapıya sahip. Bir adam ve kadının derinden paylaştıkları sessizlikleri, bir insanın geçmişinden
144 syf.
10/10 puan verdi
bellman kendi kaf dağının veya olağanüstü gecesinin peşinde yani büyük ve olağanüstü kemiklerin sahiplerinin gerçekte yaşayıp yaşamadığını sorguluyor, inanıyor ve uzunca bir yolculuğa çıkıyor bunun için. ama bir yandan da birçok insanın hayatını etkilediğinin ve değiştirdiğinin farkında bile değil. aslında bizim için de oldukça güzel bir farkındalık romanıydı, onunla birlikte anlıyoruz. her zaman o büyük umut bizim de içimizde ama aklımızın bir köşesinde ya başarısızlık varsa sonunda düşüncesi de dönüp duruyor. bir anda bellman oluyoruz. çevirisini de olay örgüsünü de çok beğendiğim bir kitap oldu mutlaka herkese tavsiye edeceğim.
Ben okuduğum hikayelerin yarım kalmış olmasını hiç sevmem.. Bir solukta okuyayım ve sona ulaşayım isterim. Ama bu kitapta her hikayenin sonunda bana öyle bir tokat gibi çarptı ki devamı olsaydı neler olurdu kimbilir dedim. Hikayelerin yeri, zamanı, anlatıcısını ilk okuyuşta anlayamasam da hepsinin yeri çok ayrı ve güzeldi. Kısa kısa hikayeler şeklindeki bu kitabı okuyup mekan ve zaman soyutlaması yaşayabilirsiniz
Kaliteli Öykü Okumak İsteyenlere
Kaliteli bir öykü kitabı. İçerisinde özellikle birkaç tanesi var ki muazzam. Öykü severler kaçırmasın derim. Birkaç öyküyü beğenmedim. Ama yazarla alakalı, sonuçta o bir Avrupalı:) Bu arada çevirmeni olan Yasemin Akbaş, muazzam bir iş çıkartmış. Bir tebrik de ona gelsin. Değişik öyküler okumak isteyenlere, kaliteli edebiyat severlere...
%58 (80/136)
1/10 puan verdi
Yazar, çok güzel ters köşe yapıyor bazı öykülerinde. Kısa ve öz yazmaya çalışmış. Betimleme minimum, süslü sözler yok.
Öyküdeki karakterleri tanıyamadan olaylar oluyor ve bitiyor. Ters köşelerin, sosyal medyada milletin birbirine laf sokmasını okumam kadar etkisi oldu bende. Tanımıyorum ki karakterleri doğru düzgün, banane.
Yavan, saman gibi bir metinler bütünüydü benim için. Hiç zevk almadım okurken, uzadı da uzadı.
Normalde yanımda davul çalınsa kitaba odaklanabilen ben, bu kitapda sinek vızıldasa dikkatim dağıldı. Neden? Çünkü akıcı değildi, içine de bir gram çekmedi beni.
Ne umutlarla almıştım kitabı, Goodreads'deki yorumları ve beğenileri görünce. Kitap zevkiniz bana yakınsa almanızı asla önermem.
Başka hayal kırıklıklarında görüşmek üzere hoşça kalın!
Bellman eşi öldükten sonra on yaşındaki kızı Bess ile başbaşa kalır. Kendi çiftliklerinde huzur içinde yaşarken bir gün gazetede Kentucky'nin iç kısımlarındaki bataklıklarda tarih öncesine ait kalıntılar bulunduğunu okur. O kalıntıları gidip görme hevesine yenilen Bellman kızını ve çiftliğini kız kardeşine emanet edip yola çıkar. Onlara göz kulak olsun diye de komşunu tembihler. Yolculuğun ne kadar uzun olduğunun ve başına gelebilecek tehlikelerin farkında olan Bellman belkide evine bir daha hiç dönemeyecektir.
Kitabı okurken sinirden deli oldum. Bellman kendini yaktığı gibi o küçücük kızını da bilmeden tehlikeli sapık insanların arasında bırakıp bir heves uğruna gitti. Kitabın akışı durağan gibi olsa da yaşananlar bence çok gerçekçi ve etkileyiciydi.
İki yazarı da okumuş biri olarak merak ediyorum: Carys Davies'i Çehov'la kıyaslama yürekliliğini gösterme, cahilliğinin kaçıncı boyutu peki?
Bunu inanın Çehov'un bilinirliğine sığınarak sormuyorum. Şu elimdeki kitap, Çehov'un sade, diri kaleminin yanından geçmeyecek nitelikte, bok bir kitap.
Frank O' Connor Öykü Ödülü de almış.
Belki de bende sorun vardır. (Cıks sanmam)
*
#neokudum
#okumasamdaolurdu
#ölmedenöldürülesikitaplar
#kuytu
#carysdavies
Bazı öyküler okurunu gerçekten peşinden sürüklüyor. Kimi geçmiş ve gelecekle örülüp kurgulanmış, kimisi farklı karakterlerin hikayelerini ortak bir noktada buluşturuyor. Anlatma biçimini ve betimlemelerini sevdim. En sevdiğim öykü Bunny Clay'in Götürülüşü oldu.
Kuytularda Kalmış Yaşamlara Bakmak İster misiniz?
Cary Davies'in Yüz Yayınları'ndan çıkan Kuytu adlı öykü kitabı, Frank O'Conner öykü ödülüne ve hatta başka ödüllere de layık görülmüş nitelikli öykülerden oluşan bir kitap. On yedi kısa öyküden oluşan kitap, yerelden evrensele ulaşan insan hikâyeleri anlatıyor. Davies Galler'li bir yazar ve dolayısıyla bölgesinin insanını ve doğasının şekillendirdiği insan hâllerini işlemiş. On yedi öyküden, Sessizlik, Commercial Yokuşu, Yoldakiler, Bone, Bunny Clay'ın Götürülüşü, Hawk Koyu'ndaki Mucize ve Galen Pike'ın Kefareti adlı öykülerin bana daha çok hitap ettiğini söyleyebilirim.
Davies'in öyküleri yalın ve basit gibi gözükse de gizli anlamlara ulaşmak için düşünerek okumak gerekiyor. İnsanın ve toplumun kuytuda kalmış yanlarına vurgu yaparak başka hayatlar hakkında düşünmemizi, onlarla duygudaşlık kurmanızı sağlıyor. Öykünün amacı da bu değil midir, başka yaşamlara, başka insanların nasıl yaşadıklarına, nasıl düşündüklerine, hangi kaygıları taşıdıklarına bakmak onlarla özdeşlik kurmak, insani varoluşun sorunları hakkında düşünmek. Okuyunuz efendim okuyunuz, öykü okuyunuz.
Britanyalı bir yazarın kaleminden çıkan, "Frank O'Connor Uluslararası Öykü Ödülü" ve "Jerwood Kurmaca Keşif Ödülü" başta olmak üzere çok sayıda edebi ödüle layık görülen on yedi adet sarsıcı hikaye... Hayatın görülmeyen köşelerinde kalan, yaşanması ya da yaşanmış olduğu muhtemel olan öyküler akıcı, sade, samimi bir dille aktarılıyor okuyuculara. Bir düşünceyi aktarmak için sayfalar dolusu kelimelere ihtiyaç olmadığını görmüş oldum bu kitapla. Çünkü yazar, yarım sayfalık kısa bir hikayede de aynı etkileyiciliği üzerimde sürdürdü. Çeviri doyurucu. Eserin orjinal ismi kitap içinde geçen bir hikayenin adını taşıyan "The Redemption of Galen Pike". Ancak çevirmen bu ismi "Kuytu" olarak belirlemek istemiş. Haksız da sayılmaz. Taşranın ulaşılamaz bölgelerinde sıradan bir hayat yaşadığı düşünülen insanların kuytularına inebilen başarılı bir kalem için uygun bir isim. Ve çevirmenlik, yazarlığın başka bir kolu olduğundan motamot çeviriler edebiyatın içine sığmaz. İşin özü gönül rahatlığıyla tavsiye edebileceğim akıcı, etkileyici bir öykü kitabıydı. Kitap, sizi sürpriz sonlarla karşılıyor olacak. Okuyun, okutun.