"Ben her zaman için, kendi varoluşu içinde yakalanmış olan bir ayağa sahiptir. Her şeyin karşısında olan dış taraf, kendisinin iç tarafıdır, kendisine bağlıdır. Başlamış olduğu varoluşuna sonsuza dek bağlıdır. Ego için, bir kendi olmayışa yönelik bu imkânsızlık, egonun içindeki bir trajik öğenin vurgusunu yapılaştırır, kendisinin oluşuna perçinlenmiş olma öğesidir."(Levinas, 1978a: 84)