Celal Soydan Sözleri ve Alıntıları
Celal Soydan sözleri ve alıntılarını, Celal Soydan kitap alıntılarını, Celal Soydan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Artık bu çöplüğün mutlak sahibiydi ve bu hakkını herkes onaylıyordu. Ayda bir defa belediyeciler gelirler ve çöp kasasını boşaltıp giderlerdi. Kaçra Baba onlara karşı koymazdı çünkü biliyordu ki çöp kasası ertesi gün yine aynı şekilde dolmaya başlayacaktır. O artık çok iyi biliyordu ki bu dünyada dürüstlük yok olabilir, bağlılık son bulabilir, birliktelik iflas edebilir ancak çöp ve kirlilik asla bitmez. Bütün dünyaya sırtını dönerek yaşamın bu son yolunu öğrenmişti.
Sayfa 44 - HECE YayınlarıKitabı okudu
Belki bilmek istersin;eylem adamı olmak bilim adamı olmaktan daha iyidir.Ama bir sorun var: Eylem için bilgi sahibi olmak gerek. Herkes o çölde dolaşıp durur.Bu ikisinin ortasını bulmak için. Bu öyle bir kimya ki karışımın oranı bir tülü tutmaz. Ama gene de tüm bunlar senin diline dolayıp dolaştığın laflardan daha iyidir.Zira insan insan toprak tatmaktan kurtulur ve eğer ekmek yerine toprak yemeğe başlarsa yok olur gider.
Sayfa 167 - HECE YayınlarıKitabı okudu
Bu dünyada bir başkasıyla konuşan biri var mı? Her ne kadar konuşma oluyorsa, o konuşmalar insanlar arasında değil ,aksine kişi ile çıkarı arasında gerçekleşmektedir. İki yürek arasındaki konuşma , gerçekte kişinin bir çeşit kendiyle konuşmasıdır. Aslında bu dünya, amaca uygun bir parçayı, yararlanılacak bir kabuğu, kazanca eklenecek bir yamayı karıştırıp çıkarması için herkesin her an tetikte olduğu büyük bir çöplüktür. Beni hor gören, düşkün ve zelil sanan bu insanlar, birazcık kendi ruhlarının derinliklerine eğilip baksınlar; orada öyle kalın bir kir tabakası oluşmuştur ki onu ancak Azrail temizleyebilir.
Sayfa 45 - HECE YayınlarıKitabı okudu
İki ruhun bir araya gelerek bütünleşmesi, bütünleştiği halda sonsuz bir ayrılığa bürünmesi... bütün bunlar duygusallık mi? Hayır, o iki ruh bir araya geldiğinde, zamanla genişleyerek bir kainat oluşturan o ufacık noktaya elbette ulaşırlar.
O an doğum acısı sarhoşluğu içinde ben de bedenimin parçasına bakmıştım.
Ayıplamak için bütün parmaklar seni gösterecek.
Dudaklarındaki tebessüm can çekişir gibi titremeye başladı.
Kendilerini biraz olsun unutma zevkini tatmak için meyhanedeydiler.
Sonra , zaman zaman bir lokomotifin hareketlendirip bıraktığı bir vagonu, raylar üzerinde tek başına ağır ağır ilerlerken gördüğünde kendini düşünürdü. Tıpkı bu vagon gibi, birisi onu yaşam yolunda itekleyip bırakmıştı ve kendi başına hala yol almakta olduğunu düşündü. Diğerleri makas değiştirirken o hala aynı yolda ilerlemekteydi. Bilinmez nereye! Ama o itiş gücünün yavaş yavaş azalıp bittiği bir gün gelecek ve daha önce hiç görmediği yerde bir yerde duracaktı.
Sayfa 27 - HECE YayınlarıKitabı okudu
Topraktan yaratılan insan bukadar mi güzel olur!
Yıldrım olup hangi bulutun ağlayıp sızlamasıyla oynuyordur şimdi?
Nasıl oluyor da o bana artık ihtiyaç duymazken, ben dahanda şiddetle ona ihtiyaç duyuyorum?
Varlığı doğurur doğurmaz lohusa yatağında ölen bir anneydi yokluk.
Dünya bir kavşaktır
Ama o yolun kenarına bırakıp gitti beni.
...elbiselerinden kefen kokusu geliyor...