Insanla insanın savaşında kazananı olmaz, oğul. Bu savaşlarda, akan kanın ve gözyaşının ıslattığı toprak; uzun yıllar sadece barut ve sefalet kokar. Geçici de olsa kârlı çıkanlar; barut kokusunu paraya, sefil insanları köleye çevirenlerdir, oğul.
Insan, doğduğu yere aittir. Kendini özleştirdiğin bir anın olmalı, özlemini çektiğin yerle ilgili. Elinden tutup sokağa çıkan bir baban, koynunda uyuyup kokusuyla büyüdüğün bir annen olmalı. Lokmanı paylaşırken didişip itiştiğin, birlikte ağlayıp güldüğün kardeşlerin olmalı mesela. Çocukluğun orada geçmiş olmalı...... Gece gündüz aklını meşgul eden, özlem çektiğin, doğduğun topraklar; yaşın kaç olursa olsun, inan ki sen oraya aitsin. Dünyada teksen, annesiz, babasız, kimsesizsen, yalnızsan, nerede yaşarsan yaşa ne sen oraya aitsin ne de orası sana ait.