biz kendimizi tükürmüştük bile, düşlere inanmayarak, korkunç patronlarla bağlarımızı koparmıştık, özgürlüğe çok yakındık, Pazartesi milyonerleriydik ve asla kaybedemiyeceğimiz bir şeydi bu o ufacık odalarda oturup güler, konuşur, boğulur ve içerken birkaçımız beraberrnükemmele yakın, tam değil ama nerdeyse bilerek herşeyi ziyan ettiğimizibizi yaratandan nerdeyse daha öfkeliyaptık yaptığımızı...