Dünya planlarıma öyle ya da böyle kucak açıyor gibi.Dünya sanki planlarıma yer açmak istercesine düşüyor, kırılıyor,reddediyor ve geri çekiliyor. Dünyada savaşlar hiç bitmiyor ve sonu gelmeyen istekler dünyayı sardıkça insanlar basitleşiyor, daha yoksullaşıyor ve nihayetinde yok oluyorlar. Böyle bir dünyanın insanlarına farklı bir isim bulmamız gerekirdi.Muson yağmurlarından sonra akıp giden toprak yığınları gibi dünyanın da kendi kendine çökmesini sıkkın bir halde bekliyorum.
Dünya sizi ne kadar çok sevdiğini haykırırken zevkin doruklarına çıkan ama aslında bir parça etinizi koparmaktan başka bir şey düşünmeyen insanlarla dolu.
Gözlerini yumup gülümsediğinde, başka bir yerdeydi, onu mutlu eden bir görüntüde ya da anda. Ancak ondan sonra uykuya dalabilirdi, zamanı ya da mekânı önemsemeden.