İnsanın kendini suçlaması en saklı yanıdır. İnsan bununla yaşar, bunu belki gömer ama hep zihninin en gizli yerinde bekletir. Böylece kim olduğunu kabullenir. Sindirir. İnsan aynadır da. Yansımasından işlediği suçu bir başkası görürse eğer, işte o zaman dönüşümü başlar. Çünkü artık kim olduğunu bilen tek kişi kendisi değildir. Bu, hazmedilemez. İnsanı, aynasına bakmaktan kaçındırır.