Bu kitabı iki sene önce okumuştum. O zaman da “bir defa baştan sona okuyayım, sonra tek tek alıştırmaları yaparım” demiştim. Alıştırmalara başladım, birkaç hafta sürdürdüm ama devamı gelmedi. Sonra kitabı da kaybettim. Ne zamandan beri tekrar alıp başlamak aklımdaydı. Hatta tipini sevdiğim bir deftere, sırf bu kitaptaki alıştırmalara ayırdığım için dokunamıyor, bundan da acı duyuyordum. Şimdi yine kitabı baştan sona okudum. Alıştırmalara başlayacağım. Yalnız, daha işin başından kendime olan güvenim pek de sağlam değil. Evet ben bu yazma işini seviyorum ama “içimden geldiği” vakitlerde. Bu şekilde “çalışma” olarak yazmadım şimdiye kadar. Hem ödevlere de kendimi bildim bileli zıt gidiyorum. Hali hazırdaki lisans eğitimimi bile tek bir ödev yapmadan bitirme çabasındayım. O yüzden tüm bu alıştırmaları ödev olarak görmemeli ama üslup da tam öyle…
Kitap, yazmakla ilgilenmeyen birisi için pek bir anlamsız olacaktır. Yazarın giriştiği işi sevdim. Virginia Woolf’un yıllar sonra tekrar hayata dönmüş olduğu hayali, onu konuşturması falan da çok güzeldi. İşin bu kısmı biraz duygusaldı. Kitabın ne kadar değerli olacağı okuyucuya bağlı. Bakalım, göreceğiz ne kadar değerli kılacağım.
