“Günün birinde burayı terk etmek zorunda kalsam ve kitaplarımı yanıma alamasam ezberimde bir şiir dağarcığı olmaksızın nasıl olup da hayatta kalacağımı soruyorum kendime.”
“Onu bütün çevremde görebiliyordum, yaşayanlar için olan bir hayatı, adamakıllı sevinçleri, adamakıllı hüzünleri, diğer insanların arasına derinlemesine kök salmış bir hayatı. Onu görmeye görebiliyordum, ama başaramıyordum.”
“Her gün biraz daha fazla uykusuzluk çeker oldum. Dayanılması olanaksızca uzun gecelerde gözümü dahi kırpmadan yatarken, gün içinde kendi yaptığım ya da bana yapılmış bütün iyilikleri geri alıyorum. Bütün sevinçlerin balonunu söndürüyorum. İyiliğin her türlüsünü toza dönüştürüyorum.”