Rudbeck, ihanet duygusunu, “donmuş bir yılana basan bir köylüyle” karşılaştırıyordu. Daha önce böyle bir şey görmemiş olan köylü yanına gidip onu yerden alıyordu, ısıtmak için göğsünde tutuyor ve hayatını kurtarıyordu. Ama yılan çözüldüğünde, zehirli dişleri kalbine giriyordu.