Bu bedbahtlıktan kurtulmak için televizyonu açıyorum. Hangi kanalın düğmesine bassam, bombalar atılıyor, yüzüme namlular çevriliyor, haykıran kadınlar, yaralı erkekler, kan, ölü çocuklar, bağırıp çağıran politikacılar –bir onu gösteriyorlar bir ötekini–, sonra göbek atan kadınlar, tekrar namlular, tekrar bombalar, sonra yine eller havaya!..