Erasmus’un yazarı olduğu deliliğe övgü kitabında:
Tarihten ve mitolojiden pek çok kişiyi zaman zaman övüp, zaman zaman yeriyor. Psikolojik çözümlemeleri seven kişilere daha çekici geleceğini düşündüğüm kitabı farklı kılan yanı, “Deliliğin” ağzından anlatılıyor olması.
Benim açımdan kitabın en sevdiğim yanı insan yaşamında ki zıtlıklara bolca değinmesi oldu. Tanrıları, insanı, tarihi hemen her şeyi eleştirel bir bakış açısıyla ele alıyor.
Kitap ilk bölümlerde sıkça mitolojik karakterlere göndermeler yapıyor ancak benim gibi mitolojiye uzak duran ve pek aşina olmayan insanlar içinbu bölümlerin, kitabın bakış açısının verdiği genel tadı bir süre ikinci plana attığı söylenebilir.
Genel değerlendirme olarak çocukluğumuzdan yaşlılığımıza kadar olan dönemde deliliğin bizi nasıl bir bireye dönüştürdüğünü anlatıyor diyebiliriz. Yaşlılarla ilgili şunu söyler “Onlara el uzatmamış olsaydım, çocukluklarına geri götürmeseydim, yaşlılık çekilir miydi?”
En sevdiğim alıntısı;
“Alem benim hakkımda ne derse desin, en deliler arasında bile deliliğin kötü bir ünü olduğunu bilmez değilim; buna rağmen iddia ediyorum, ilahi gücüyle hem tanrıları hem de insanları neşelendiren tek varlık benim, sadece ben. DELİLİK.”
