Didier Van Cauwelaert Sözleri ve Alıntıları
Didier Van Cauwelaert sözleri ve alıntılarını, Didier Van Cauwelaert kitap alıntılarını, Didier Van Cauwelaert en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ölümden sonraki yaşamda ağaçlar ve insanlar da birbirine kavuşur mu?
Sayfa 10 - Epsilon YayınlarıKitabı okudu
“ Başkalarını mutlu etmekten vazgeç.”
Sayfa 307Kitabı okudu
“ Hayatta her zaman olduğu gibi, yalnızca bir bahane olan oyunda, herkes kişisel amacını gözetmekteydi.”
Sayfa 228Kitabı okudu
“ Terk edilmişliğin boşluğunu hayal dolduruyor.”
Sayfa 105Kitabı okudu
O bir mutluluk ve uyum ustasıydı.
Sayfa 144Kitabı okudu
Ayrılığın ilk gerçek acısıydı bu. Köklerimden koptum, toprağımdan çıkarıldım, başka yere taşındım, hiç biri canımı yakmadı, umurumda da olmadı ama şimdi Manon’un elleriyle şekillendirdiği geleceğimden kopmak… Hayır bunu kabul etmiyorum.
Sayfa 45Kitabı okudu
Tristan ve Isolde, bir zamanlar bu iki insan ismini bize çocuklarının annesi vermişti. Ancak ölünce birbirlerine kavuşabilen şu efsanevi aşıkların isimleriydi bunlar.
Sayfa 25Kitabı okudu
kitabın en güzel cümlesi olabilir
Anılar, serbest bırakıldığında yaşamaya yeniden başlarlar.
Sayfa 55Kitabı okudu
İnsan duygularının en bulaşıcı olanı kıskançlıktır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Ağaçlarla olan ilişkisi tıpkı kadınlarla olan ilişkisine benziyor. Hem sadakatsiz, hem de istikrarlı. Kadınları da bizi de seviyor, hayranlık besliyor, ilgilendiği her ağacın ve kadının bir listesini tutuyor sanki.
Sayfa 31Kitabı okudu
Aramızdaki bu bağ ve dostluk yeniden var olabilir mi, bilmiyorum. Ölümden sonraki yaşamda ağaçlar ve insanlar da birbirine kavuşur mu?
Sayfa 10Kitabı okudu
İlk başta onun için gerçekleşmesi zor bir rüyanın anahtarıydım. Şimdi ise içinde körelttiği tüm arzularının simgesiyim.
Sayfa 145Kitabı okudu
“Ölmekte olan bir ağaçta, yerini neyin alacağı endişesi vardır. Görevlerinin yerine getirilmesine, rolünün devam ettirilmesine, bıraktığı boşluğun doldurulmasına ihtiyacı vardır. “
“Çünkü insanlar sevinçlerini ve neşelerini paylaşmakta çok bencil, acılarını ve kederlerini doğayla paylaşmakta ise çok cömerttirler.”
Sayfa 48