Sanırım Dost Körpe'yi bir dergide farketmiştim. Bir de öyküsü vardı orada, okuyunca etkilenmiştim. Sahafta bulunca da hemen almıştım bu kitabı. Okumak bugüne kısmet oldu.
Resmen bir 'Kara Kitap' ' hatta' Karanlık Kitap' diyebilirim "Günah Yiyen" e. Kitabın adı da dahil 20 öykü var içerisinde. Kaybolmuşluk, karamsarlık, çaresizlik, ümitsizlik, pişmanlıklarla örülü bu hikayeleri okuyunca siz de benim gibi düşünüp ne kara bir kitapmış diyebilirsiniz. Anlatımı ve üslubu oldukça iyiydi yazarın. O sebeptendir ki bu kadar karamsar ve ölümle yoğrulmuş bir kitap olsa da sıkılmadan okuyabiliyorsunuz.
"İnanıyorum ki, insanları kontrol etmeyi uman biri önce kendini kontrol edebilmelidir. Bütün gerçekleri gizlerken bile insanların en açık sözlüsü olduğuna yürekten inanabilmelidir; kendinden kaçarken bile kendine doğru koşmalıdır." sf. 124
