Ayın bir parçası
yokedilmiş ormanın üzerinde duruyor,
güneş epeydir yükseliyor.
Ruhlar boğulup büzülüyor.
Özlüyorum kutlamayı
Tanrı'nın uzak gelecekteki bir güne
başlattığı şeyi,
oysa tüfek menzili içinde
atışlar başlıyor tekrar.
Bir Ocak gününde
böyle bir lütuf!
Böyle bir Cennetten!
Sislerin arasından,
dumanların ve silah atışlarının arasından,
buzlanmanın arasından
parmakları metale yapıştıran,
güneş göründü,
muhteşem güneş
çıplak ormanın üzerinden.
Kendi nefretlerinin köleleri
ve ölümlerinin köleleri,
herşeyin insan yaşamından
daha uzun olduğu yerde,
bu kadar çok mezarla dolu
burada, Dünyada,
ne elde edebilirler ki?