Yorumlara bakarak merak ettim ancak beklentimin çok çok üzerinde bir kitapla karşılaştım. Cümleler öyle güzel, yaşananlar o kadar bizden...hisler cümlelere öyle güzel yansıtılmış ki... Ferda, Eda Elmas ve diğerleri evin içinde dolaşıyormuş gibiydi şimdi gidecekler diye üzülüyorum...
En çok korktuğum şeydir unutmak, özellikle de beni ayakta tutan anılarımı, sevdiklerimi... belki de bu yüzden bu kadar çok okumaya çalışıyorum, canlı kalsın diye... yaşamımda da fil hafızalı, taaa çocukluk anılarının bile çoğunu capcanlı hatırlayan biri olduğum için unutmak ürkütür beni... ama hayatın gerçekleri de var maalesef, dilerim karşılaşmayız ne kendimiz ne sevdiklerimiz... Ebru Cündübeyoğlu çok güzel yazmış, kalemine, yüreğine sağlık...
