ece ayhan çağlar gibi birini "of ya, ne diyor bu adam, anlamadım bu adamı" diyerek yerden yere vurmak çok saçma bence. çünkü kendisi zaten anlaşılmayı önemsememiş. okuru da gözden çıkarmış. yani kim ne der, insanlar anlar mı, bunların onun için önemi yok.
biliyordum zaten tamamını anlayamayacağımı ama kendimi zorladığımda da çoğunu anlayabildim şiirlerin. özellikle kelimelerin yerlerini değiştirince bazı şeyler daha iyi oturdu. aşırı alışılmamış bağdaştırma ve genel kültür yüklü şiirler. çok sevdiğim şiirleri de oldu: iskambil, gökyüzünde bir cenaze töreni, şiirin deniz kıyısındaki sesi, galata kantosu, bel kanto, beyaz rus kadın, üç gencin kalbi, mor külhani, meçhul öğrenci anıtı, "fayton" gibi. ama hiç anlamadıklarım da oldu mesela. yine de seviyorum ece ayhan'ı ben, kendine has bir tarzı var sonuçta, istediği şeyi yazmış. güzel de yazmış:
"...dağlar gibi yalnızlık ne güzel bir hiç."
