Ayarlar,aymazlar.Artık bizim dışımızda.
Karamsar bir ağabey ama bahsettiği gibi SİMSİYAH değil.Akkor.
Dışlanmaktan asla vazgeçmeyen,Ağabey:Ece
Ağabey’in soldan sağa yazma alışkanlığı yoktur.Savunmaz.
-Nilgün Marmara için der ki; ‘bu dünyanın solmuş arka bahçesinide gördü’ şair.
-küçük İskender için der ki; adı ‘küçük’ ama kendisi büyük şair.
-Atilla İlhan için der ki; yarı-askeri şair.
-Yahya Kemal için der ki; devlet şairi.
-İsmet Özel için der ki; kafası sivil şair.
-Orhan Veli için der ki; suluboya şair.
-Sezai Karakoç için der ki; sıkı,ıssız,yalnız şair.(ama yakınmaz)
Ece Ayhan sivildir.Şiirleri onun bize bıraktığı aykırılıktır.Kitapta okuduğunuz sohbetler diyaloglar o kadar oradaymışsınız gibi hissettiriyor ki,kendinizi bir anda
İsmet Özel’in gecekondusunda,
Sezai Karakoç’un pansiyonunda,
Edip Cansever’in hesabı ödeyişinde(zenginlik),
Turgut Uyar’ın ona ‘artık şiir yazamıyorum’ demesinde,
Nilgün Marmara’nın ‘anahtarı’ hayatının içine gömülüdür demesinde,
Cemal Süreya’nın vefatıyla yeni ikinciler bitmiştir demesinde.
İşte o ağabey anlatır bize ve bu mükemmel Ece Ayhan tarifiyle incelememi bitiriyorum.
—Evet,düşünce ve şiir iç içe geçmiştir.—
