Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Ece Erdoğuş
Ece Erdoğuş Yorumları ve İncelemeleri
Ece Erdoğuş yorumları ve incelemelerini, Ece Erdoğuş kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Ece Erdoğuş puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Baş karakterimiz Özlem... Kocasından bulamadığı sevgiyi başkasında bulduğuna inanıp, bir gün bavulunu toplayarak evini terk eder. Soluğu sevgilisinin evinde alır ancak onu bekleyen son hayalindeki gibi değildir...
Delirmenin derinliklerine doğru yolculuğa çıktığım bu romanda sayısız karakter okudum. Güldüm, ağladım. Yazar öylesine uc noktalara vurmuş ki bazen kanım çekildi bazen resmen hüzün denizinde boğuldum.
Özlem'in kendi dünyasındaki çekişmeleri, karakterlerin zorlu hikayeleri... Bir bakıyorsunuz sanki #öykükitabı okuyorsunuz, bir bakıyorsunuz #yeraltıedebiyatı 'na sağlam bir dalış yapıyorsunuz.
Deliliğe mahkûm edilen insanların hastanedeki hallerine Özlem'in sözlerinden misafir olmak isterseniz, buyurun, okuyun Etkileyiciydi...
Romanın kahramanı, hayatın anlamsızlığı karşısında intiharı seçen bir genç adam. Kitap, onun çatıdan atlamadan önceki son anlarını ve yaşadığı içsel çatışmaları anlatıyor. Ve, varoluşsal bir sorunla boğuşan bireyin dramını keskin bir dille ortaya koyuyor....
Kitap, birinci şahıs 'ın anlatısı (Monoloq) olarak kaleme alınmış. Anladığım kadarıyla Albert Camus, Osamu Dazai ve az da olsa Jeffrey Eugenides Literaturasının logikasını taşıyor.
Bütün olarak ele alındığında, akıcı bir ritorikası var. Hayata İronik, Melanxolik bir prizmadan bakan genç bir Camarader'in life story'si... ) ...
Kitabın sayfalarına dalıp, içinden Tibet'i çekip, çıkarıp, sıkıca sarılmak istedim...
Her şeyden ama her şeyden korkan minik Tibet'in bir gün başına sayısız olaylar gelir. Ne kötü ki, tüm olaylar art arda yaşanır. Çocuğun başına atılan eşyalar mı dersiniz, çöp kamyonunda yolculuk mu, uzaylılarla karşılaşma mı...
Tibet anlatmış hikayesini. Ben de okudum, ah iyi ki okudum. Öyle güzel anlatımı vardı ki, cümlelerin içinde yaşananların hayalini kurmamak, sahneleri canlandırmamak mümkün değildi. Mahalledeki amcalar, teyzeler, yaramazlar da cabası ;)
Cümleler arasına serpiştirilen dozunda espriler... Keşke daha uzun olsaydı. Okumaya doyamadım.
Ece Erdoğuş Levi'nin edebiyat kalemini çok sevmiştim, çocuk edebiyatındaki bu eserine de bayıldım. İçindeki çizimler, nidalara canlılık katan puntoların değişkenlik gösteren zevkli dizaynları... Cümleler ile çizimler, resmen kendi aralarında yarışa girmiş de her ikisi de birinciliğe oynamış gibiydi. Gerçekten çok güzeldi.
Bu yıl içerisinde okuduğum en tatlı kitapla tanışmaya hazır mısınız?
Kitabı tamamen kapağına bakarak seçtmiştim, yazarının da Ece Erdoğuş Levi olduğunu görünce tamam dedim, okumalıyım. Zira yazarla tanışmayı uzun zamandır istiyordum.
Fakat bu kitabın bu kadar tatlı çıkacağını, içerisinde bu kadar güzel çizimler barındıracağını aslında hiç tahmin etmemiştim. Küçük-büyük herkesin okuyabileceği zamansız bir kitap. Günümüzde gözümüzün önünde duran mülteci sorununa çok farklı ve insani bir yönden bakıyor.
Küçük bir çocuğun gözünden dünya nasıl bir yer görmek istiyorsanız, hiç durmayın, alın, aldırın.
·
Puan vermedi
Herşeyi merak eden, sorgulayan bir çocuk olan Can, Can’ın babası ve savaşın kötü etkilerinin yaşandığı yerden gelen Tahir üzerinden savaşın etkileri, doğaya kötü davranılması, aile bağları, arkadaşlık gibi konulara değinen felsefik/mistik bir kitap.
Merhabalar, bu kez size bu yazarla tanışmamı sağlayan bir çocuk kitabı ile geliyorum :)
Okurken kitabın içindeki çizimler ve yazarın dili ile Küçük Prens’e benzettiğim bir kitaptı. Dili gayet basit ve anlaşılır, kurgusu biraz zayıf olsa da konusunun güzel olduğunu düşünüyorum. Ama sadece bu kadar, şimdi kitap hakkındaki olumsuz düşüncelerime geçiyorum.
Bir kere çocuk kitabı denilmiş ama bir çocuk için çok fazla miktarda hüzünlü ve mistik öge var. Ayrıca savaşın etkilerini, dünya sorunlarını küçük bir çocuk nasıl anlasın?
Kitaptaki baba karakteri genel olarak kötü huylu biri ve Can’ı asla anlamıyor. Anne karakteri ise Can’ın güvenli limanı. Baba karakterinin kötü olarak gösterilmesi benim hiç hoşuma gitmedi açıkçası.
Ayrıca olay geçişlerinin zayıf olduğunu düşünüyorum mesela kitabın ilerleyen sayfalarında babası ile Can futbol oynamaya giderler ama aslında bu Can’a göre bir şey değildir, babasına bunu anlatmakta zorlanır ve bir süre sonra Can’ın forması ile astral seyahate çıkar. Bu kısım o kadar hızlı işlenmiş ki tekrar okumak durumunda kaldım. Ayrıca astral seyahat teriminin çocuklara uygun olduğunu hiç düşünmüyorum.
Mistik ve felsefik ögeler içeren bu kitabı 12 yaşından büyük çocuklara ve yetişkinlere öneriyorum, ama daha küçük çocuklara değil.
Kitapla kalın :)
164 syf.
·
Puan vermedi
O çatıya çıktım, çünkü ölmek istiyordum… Oraya çıktım, çünkü hayatın anlamsızlığı karşısında yapılabilecek en anlamlı hareket onu imha etmekti. Tek bir adımım yeterdi... Boşluğa atılacak tek bir adım. Küçücük bir çocuk adımı bile bu işi bitiriverirdi. Hiçbir zaman bir babadan olmamış, bir anneden doğmamış, hiç nefes almamış ve hatta hiç büyümemiş olmama bile yeterdi. Havaya atılacak tek bir adım… Yerle biraz geç buluşacak. Belki üç dört saniye kadar sürecek… Ama yere varacak. İçinden herhangi bir düşünce geçebilecek bir aklım kalmayacak. Dünya ölecek, bildiğim her şey ölecekti. "Neyse"lere fit olup hayata devam etmeyi kabullenmeyen bir genç adam… Dibine kadar "gerçek" değilse hiçbir hisse kapı aralamayan bir kahraman… Ece Erdoğuş'tan Yok Olma Kılavuzu her satırı keskin bir varoluş mücadelesiyle örülmüş sarsıcı bir roman. Erdoğuş'un Kolpa isimli romanı da Doğan Kitap tarafından yayımlanmıştır.
Dünya İçin Bir Şans
Bana çocukken sorduğum soruları hatırlatan bu kitabı bir haftadır herkese anlatıp okutmak istiyorum. Can gibi çocukların varlığını bilmek, onların sorularını büyük bir istekle cevaplamak, meraklarını gidermek ve hayal gücünü, gelişimini köreltmemek için…
Küçükken çatala neden çatal denildiğini, masaya neden masa denildiğini düşünürdüm. Sorularım tabii ki hep havada asılı kalırdı ve yanlarına bir sürü soru işareti eklenirdi. Can da böyle merak eden, sorgulayan, soran bir çocuk. Diğer çocuklardan biraz farklı. Dünyadaki sorunları düşünen, bu sorunları kendine dert edinen, erken yaşta olgunlaşan bir çocuk. Babasının aksine annesi Can’ı dinler, sorularına cevap verir. Can ise annesini çok sever. Can’ın aklında bir de sınıf arkadaşı Tahir vardır. Tahir, savaşın yıktığı bir şehirden gelmiştir ve savaşın etkileriyle bilmediği bir yerde büyümeye çalışır. Sessiz, çekingen, ürkek…
Can, bir gün babasının hediye ettiği formayla fantastik bir yolculuğa çıkar ve bizi dünya gerçekleriyle daha doğrusu sorunlarıyla yüz yüze bırakır.
“Dünya İçin Bir Şans” aile ilişkilerine, savaşlara, doğaya verilen zararlara, arkadaşlığa, anne sevgisine, mutluluğa, korkuya, kötülüğe küçük bir çocuğun gözünden bakan felsefik ve fantastik bir eser. “Küçük Prens” tadında bir eser okuduğumu söyleyebilirim. Çizimler ise muhteşem.
Kitabı okurken hem hüzünlendim hem de yer yer yüzüme bir gülümseme yerleşti. Okurken herbir duyguyu yaşıyorsunuz.
Son olarak “Dünya İçin Bir Şans” adlı kitabı 9 yaşından itibaren herkese öneriyorum. Ailelere ise mutlaka…
104 syf.
·
Puan vermedi
Bir çocuk kitabı için fazla hüzünlü değil mi? Babası tarafından anlaşılmayan ve sürekli babasına yetemediğini düşünen bir çocuğun duygusal olarak çok sıkıştığı bir durumda astral seyahate çıkmasıyla başlayan ve doğal olarak bolca mistik öge barındıran bir kitap. Ancak başta da söylediğim gibi bu babaya yetememe sorununun üzerine bir de sınıfındaki Suriye'den gelen yalnız ve sessiz arkadaşı, dünyaya dair umutsuz fikirleri, kendini yalnız ve anlaşılmaz zannetmesi vs. bir çocuk kitabı için fazla karamsar. Belki kitapta pozitif bir ögeymiş gibi anlatılsa da anneye aşırı düşkünlük de yanlış bir yönlendirme olabilir.
Tüm bu eleştirilerin yanında okuyucu kitlesinin çocuk olmadığı düşünülürse Küçük Prens gibi iç burkan ama sımsıkı sarılma isteği de doğuran türden bir kitap.
Özetle çocuğuma okutmam, ben okurum.
Nereden aldığımı, ne zaman ve ne düşünerek aldığımı asla hatırlayamadığım, yıllardır kitaplığımda duran bir kitabın beni bu kadar etkileyebileceğini tahmin dahi edemezdim. Kitabın sonunda yazarın baş karakter Jaklin için yazdığı bir mektup bulunuyor. Tam emin olamasam da gerçek bir olay ve yaşanmışlıktan oluşuyor sanırım kitap. Site içerisinde bu kadar az okunmuş olması ve popüler damgasından uzak bir kitap olması bile yeterince çekici ve doyurucu olabilir bir kitap açısından ama bu kitabın çekici tek tarafı bu değil. Kitapta anlatılan her bir olay, her bir karakter farklılık ve delilik duvarlarını zorluyor. Normal olduğunu düşündürmeye çalışan veya düşünen Çetin bile oldukça normal olmayan türden bir karakter. Hastane, bar, Jaklin'in salonu arasında gidip gelen bir mekan dizilimi var kitapta. Tek bir mekanda binlerce olay ve konuşma geçen eski kült filmler gibi...
Keşfetmem gereken bir şeyi keşfetmiş gibi hissediyorum kitap bittikten beri. Kitap elime nereden ulaştı bilmiyorum ama iyi ki ulaşmış ve iyi ki Jaklin'i tanımışım.
Rahat uyu Jaklin...
"Benim tek derdim yaşamak ve geri kalan bıkkın nefeslerimi yeniden özgürce harcayabilmek."
.
Bazı yerlerde kızdığım fakat ana karakterin ruh halini ve çevresini düşündükçe kendisine hak verdiğim bir kitap. Hayatın ve insanların basitliği espiritüel bir dille anlatılmış.
Sarışınlar biraların, kızıllar kırmızı şarapların, kumrallar viskilerle konyakların, esmerler kahve likörlerinin yerinde. Onlar da kendi aralarında çeşitleniyor. Sohbet seveni sevmeyeni, aşırıya kaçıranı, sinsice içinize süzülüp aniden çarpanı, şiir yazdıranı, kıyameti koparttıranı var.
Fazla kapılıp da birbiri ardına karıştırırsanız başınızı döndürüp sizi yere seriverirler...
Ben bu kitabı çizerinin (Gökçe İrten) tarzını çok beğendiğim için almıştım ama hikayeyi de çok beğendim. Küçük prens gibi aslında büyüdükçe daha iyi anlaşılan kitaplardan olduğunu düşünüyorum.