Hakkında
Edoardo Persico İtalyan mimarlık ve sanat eleştirmeni, tasarımcı ve denemeci idi.
Unvan:
Sanat eleştirmeni
Doğum:
Napoli, İtalya, 8 Şubat 1900
Ölüm:
Milano, İtalya, 10 Ocak 1936
Okurlar
1 okur beğendi.
2 okur okudu.
3 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
Faydalı mimarlık mı? Toplumun duygularını dışavuran bir araç olarak mimarlık mı? Mimarlığın zevk sorunundan başka bir sorunu yok.
Sayfa 99
Katalogda, Bardi’nin dilekçesinde yer alanlardan yalnızca bir cümle tekrar ediliyor: “Mimarlığın devlet sanatı olması önerisini dkkatle ele aldığımızda, bu önerinin temel sanat anlayışının yaşamasını ve gelişmesini sağlayacak yeni tohumlar barındırdığını kabul edebiliriz.” Bu şekliyle İtalyan mimarlar bu öneriyi kabul ederken, “Rasyonalizm”in temelinde var olan nedenleri sonsuza kadar reddediyor ve bütün talihlerini siyasal mücadelenin sunacağı çarelere bağlıyorlardı.
İtalya’da yeni mimarlık ülke dışı kaynaklı çağrışımlarla doğmuştu. Otto Wagner’in üslubunun etkilerini taşıyan D’Aranco, Rigotti ya da Sommarunga’ya kadar eskiye uzanmadan, yeni dönemin mimarlarının entelektüel dünyalarının oluşumunu hatırlamak yeterlidir.
Sayfa 57
Mimarlıkla siyaset arasındaki ilişki, Max Taut’un ulaştığı sonuçlara bile ulaşamadan müzakere etmenin doğasını alt üst etmiştir: “Geschmakt Fragen sind sozialen Fragen”*
*Alm.; “Zevk Meseleleri Sosyal Meselelerdir.” -çn
Sayfa 48
O zaman parabolün bazı noktalarına değinmeye çalışalım. “Rasyonalist”lerin ilk sergisi, şu “Roma mirası”yla ilgili olanı, Bartning’den Gropius’a, Hoffmann’dan Le Corbusier’ye, bütünüyle Avrupa mimarlığı etkisinde düzenlenmiştir. Öyle ki İtalyan Rasyonalizm’inin ilk arketipi olarak göklere çıkarılan Matte-Trucco’nun “Fiat”ı bile bu iklimin dışında kalmayı başaramamıştır. 1931 yılında düzenlenen ikinci Fuar, aynı tavrın yeniden teyit edilmesidir; en göze çarpmayan eserler, Loos* ve Holzmeister tadında olup, üslup olarak “Akdenizlilik” iddiasında bulunan eserlerdir. Başka deyişle, yeteneksiz mimarın çizdiği Ege ve Capri tarzı evlerin replikaları için Liberty zevkinin dallarından birine tutunduğu kabul edilecek ve temelleri Saar’da atılıp Ankara’daki Batılılaşma tezine uygun binalar inşa eden, yerel gelenekten gelmiş, son derece saygın bir mimarın çalışmalarına gönderme yapılacaktır.**
Sayfa 55 - *Adolf Loos (1870-1933) mimarlık eleştirmenlerinin en ateşlilerinden biridir. En büyük yeteneği, özgürlük çağı sanatçılarının çoğu gibi, iç mekan düzenlemeleridir. En bilinen ve en özgün çalışmaları olan 1898 yılında yaptığı Goldmann mağazası ya da 1926’n
Nitekim yeni resim karşıtlığından yeni mimarlık karşıtlığına geçen Mauclair’in üslubunu bilmeyen “Gelenekselci” var mıdır?*
*Camille Mauclair’in “Figaro”da çıkan makaleleri şu kitapta toplanmıştır: La crise du panbetonnisme integral. L’architecture va-t-elle mourir?, Nouvelle Revue Critique, Paris, 1933. Yazar eski formüllerin, “impuissantes a
Sayfa 41
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
Henüz kayıt yok