Selamlar herkese
.
.
Nerdeyse ergenliğimden beri balık etli tabir edilen kızlardan oldum ve bu durum beni pek tabi yıllarca şok diyetlerin mucizelerine inanmaya, aldığım geçici sonuçlarla mutlu olmaya yöneltti.
.
.
Son 2-3 yıldır ise tüm içsel sorularımla büyürken yolda duygusal yemeyi farkettim ve son birkaç yıldır da bununla mücadele halindeyim.
.
.
Bu kitapta nerdeyse bi ara “iyi ki beslenme derdim varmış da bu kitap elime geçmiş” diyordum. Çünkü bu bir beslenme ya da diyet kitabı değil.
.
.
Okuduğum satırlar sanki bir öz şefkat kitabı, farkındalık kitabı, sosyoloji araştırmaları ve hatta sorduğu şahane sorularla felsefe kitabı hissi veriyordu. Yani hangi kategoriye koyarsanız oraya yakışır bir kitap bu. Belki yazar bunu hedefledi zaten yani bu işi kafada bitirmek için kalmasın bilmedik açısı der gibiydi.
.
.
Bana en güzel gelen yanı ise sırtımı sıvazlayan halleriydi. Yani birçok sağlıklı yaşam kitabında olduğu gibi sizi okurken suçlu hissettirmek bi yana yaptığınız ve adını hata koyduğunuz her hali de bir iyioluş haline geçmedeki adımlar olarak görmesi. Tam da bu fotoğraftaki gibi insan olduğumuzu bazen bir donut yemenin de bir hata olmadığından da bahsetmesi çok kıymetliydi benim için.
Naçizane tavsiyemdir. Okuyalım, okutalım
Sevgiler
Hande
