"Kendime Engel Olamıyorum: Senegal" gazeteci, yazar, ressam ve daha nice kimliğe sahip sevgili arkadaşım Elif Gamze Bozo nun öncelikle deklanşöründen yansıyan, sonra da kaleminden sızan bir çalışma olmuş. On parmağında on marifet olan Bozo, hiç üşenmemiş ve kalkıp taa Senegal'e gitmiş. Senegal sokaklarının çatısı akmış, sıvası dökülmüş evlerini fotoğraflamış. Bu sefalet içerisinde yüzlerinde gizli birer tebessüm yaşatmaya çalışan insanların umudunu resmetmiş.
Portre fotoğrafçılığı beni her zaman etkilemiştir. İnsanların yakın planda yüzlerine baktığınızda o kişinin geçmişini okuyabilirsiniz çoğu zaman. Uzaklara dalan bakışlar yorgunluğun timsalidir, öne eğik başlar çaresizliğin. Çocuklara bakın yakından. Onların ne başı eğiktir ne de bakışları uzaklardadır. Onlar hep ya kameraya bakarlar ya da fotoğrafı çekene. Onlar anda yaşarlar, andaki mutluluğun ve umudun resmini verirler sizlere. İşte böyle yüzlerle, böyle romanlarla dolu bir çalışma "Kendime Engel Olamıyorum: Senegal." Ağırlıklı olarak fotoğraflardan oluşan bu eserde her fotoğraf başlı başına bir roman aslında; görmesini bilene.
Fotoğrafların yanında Elif Gamze orada gördüklerinin kendisinde yarattığı hisleri de kaleme almış. Siyah tenli oldukları için ırkçılığa ve ayrımcılığa maruz kalmış Senegallilerin nasıl köle ticaretinin nesnesi haline geldiğini de anlatmış bizlere, bu yoksulluk ve sefalet içerisinde hala sanatı ve umudu yaşatmaya çalışan insanların varlığından da bahsetmiş.
Deklanşörüne, kalemine, emeğine, yüreğine sağlık sevgili arkadaşım.
