Öne Çıkan Elif Sena Ergin Gönderileri
Öne Çıkan Elif Sena Ergin kitaplarını, öne çıkan Elif Sena Ergin sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Elif Sena Ergin yazarlarını, öne çıkan Elif Sena Ergin yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Eskiden delirmenin kurtulmak olduğunu sanıyordum. Tüm dünyevi sorumluluklardan, acıların gerçeklik yanılsamasından azade bir hayat. Ama artık biliyordum ki kolay kolay kurtuluşa erilmediği gibi kolay kolay delirilmiyor. Delilikten hemen önceki bilinçlilik hâli kadar kötüsü yok. Aklını kaybettiğinin farkında olmak, kalan akıl kırıntılarının bunu engellemek için çaba göstermesi, ama elinden hiçbir şey gelmemesi.
Sayfa 28 - İz Y.Kitabı okudu
Tıp, vicdan azabına bir çare bulabilmiş değil ki; bulabilseydi insan olmaya çare bulmuşlar demek olurdu bu.
Sayfa 89 - Ketebe Y.Kitabı okudu
Gülümsemek ona ne kadar da yakışıyordu.
Sayfa 84 - Ketebe Y.Kitabı okudu
Kadınlar boyanır çıkar sokağa. Kat kat. Ben makyaj aletlerini bulurum. Kendini sevmez de aynayı yere çalar, ben parçalarını bulurum. Ne kavgalar döner evlerinin içinde. Ayıp dergiler, yırtılmış fotoğraflar, kırılmış çerçeveler, kartvizitler, aşk mektupları... Çöp anlatır mı kardeşim? Şakır şakır anlatır hem de. İnsanın hiç gizlisini saklısını bırakmaz. İtinayla sakladığı karanlıklarını ortaya döker. Bebek maması paketinin altına tıkıştırdığı bira şişesini, çocukların el işi kartonlarının arasındaki sigara küllerini, her şeyi anlatır. O gün ne yediler, kaç bardak çay içtiler, misafirlerine ne ikram ettiler bilirim. En çok da dostlarından saklarlar pisliklerini. Misafir gelmeden önce hemen çöpleri kapı dışarı ederler. Misafirleri de aynı onlar gibidir. Kapıda kıkır kıkır gülüşürler. Hepsi mükemmel giyinir. Eskiyen çamaşırları çıkar halbuki çöplerden. Sararmış atletler, yırtılmış çoraplar... Çocukların günlükleri çıkar, sayfalar gözyaşlarıyla kabarmış. Mutsuzdur bunlar kardeşim. Sapına kadar hem de. Bak benim heybem dolsun o gün, nasıl mutlu dönerim evime. Kızım kapımı açar. Karım yemeğimi koyar. Tatlı tatlı laflarız. Elbette bizim de sıkıntılarımız var, elbette bizim de çöplerimiz var. Biz de insanız be kardeşim. Ama kendimiz karıştırırız, biliriz ve kabul ederiz kendi kirimizi. Temizmişiz gibi rol kesmeyiz. Terimiz üzerimizde kurur. Parfüm şişeleri çıkmaz çöplerimizden. Soğan patates kabukları, petibör paketleri, çay çöpleri, bebek bezleri çıkar hepi topu.
Sayfa 54 - Ketebe Y.Kitabı okudu
Delirmek üzere olduğumu hissediyordum. Ağzımdan salyalarım akarken iki elimi birbirine çarparak katılana kadar gülmek istiyordum.
Sayfa 28 - İz Y.Kitabı okudu
...yüzünde dünyanın en güzel tebessümü vardı. İnanmaz inanmaz bakıyordum yüzüne. Gülümsemek ona ne kadar da yakışıyordu.
“Allah yumuşak ve güler yüzlü kimseyi sever.” (Câmiü’s-Sağîr, 2/503)
"Tebessüm sadakadır. "
Sayfa 27 - İz Y.Kitabı okudu
Hani insan canı fena hâlde sıkkınken ağzındaki lokmanın yalnızca bir bulamaçtan ibaret olduğunun farkında olur. Yaşamak için bu tükürükle yoğrulmuş karışıma muhtaçtır, mecburiyetten yutkunur. Öylesi bir acziyet hissiyle...
Sayfa 26 - İz Y.Kitabı okudu
Başta dertten tasadan uzak bir hayat istedim.
Ağlıyordum. Çaresizliğime en çok. Sonra. Belirsizliğe. Eve gidememe ihtimalime. Ama iyi gelmişti ağlamak. Tüm kötülüğüm gözlerimden yanaklarıma inmiş, ellerimle yüzümden zoraki ayrılmıştı. Zihnimin berraklaştığını hissettim. Bir çeşit kabullenme anı yaşadım da denebilir.
Sayfa 40 - İz Y.Kitabı okudu