Böyle bir kitabı okumaya vakit harcadığım için utanıyorum. Sırf yarım kalmasın diye okudum. Karakterler adamı kanser ediyor. Yazarlar ayrı düşüncelere sahipti galiba kitabı berbat etmişler. Başları güzel ilerliyor daha sonraları kız ve erkek karakter arası ayrılma barışma olarak ilerliyor. Erkek karakter hep pişman oluyor kız karakterimizde her seferinde affediyor. Cidden çerezlik bile değil.
Çiçek'in kapağı ve tasarımı çok güzel. Her zaman olduğu gibi Pegasus iyi iş çıkarmış.
İlk kez iki yazarın yazdığı bir kitap okudum. Her zaman bir kitabın sadece biri tarafından yazılmasının mantıklı olduğunu düşünürüm. Çünkü iki ayrı fikir. Birinin dediğini diğeri kabul etmek istemez ya da kitap uzatılır.
BU KİTAPTA DA HAKLI
Aşağıya doğru dik bir biçimde uzanan ve ta Los Angeles’ın parıltılı, sonsuzluğa uzanıyormuş gibi görünen ışıklarına kadar devam eden tepeye baktık. Şehir oradan inanılmaz görünüyor, ilerideki karanlık okyanusa kadar uzanan bir masal diyarını andırıyordu.
“Bir süre sonra, buna da alışıyorsun,” dedi aklımdan geçenleri okumuş gibi.
“Alışabileceğimi sanmıyorum. Buradan çok farklı görünüyor.”
“Bir yanılsamadan ibaret.Uzaktan her şey güzel görünebilir.”
ÖLDÜM.
Ben bu kitabı okurken cidden öldüm. O kadar berbattı ki, anlatamam. Yani mantıklı olan bir şey yoktu. Hissedilen duygular bile mantıksızdı, karakterler, onlar hele en mantıksız olan şeylerdi. Bu iki insan birleşip bu şeyi nasıl yazabilmişler, anlam veremedim. Biri de çıkıp dememiş mi, biz ne yapıyoruz? Biz ne yazıyoruz böyle?
Yani kitabın