Öne Çıkan Elizabeth Craft kitaplarını, öne çıkan Elizabeth Craft sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Elizabeth Craft yazarlarını, öne çıkan Elizabeth Craft yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Böyle bir kitabı okumaya vakit harcadığım için utanıyorum. Sırf yarım kalmasın diye okudum. Karakterler adamı kanser ediyor. Yazarlar ayrı düşüncelere sahipti galiba kitabı berbat etmişler. Başları güzel ilerliyor daha sonraları kız ve erkek karakter arası ayrılma barışma olarak ilerliyor. Erkek karakter hep pişman oluyor kız karakterimizde her seferinde affediyor. Cidden çerezlik bile değil.
Çiçek'in kapağı ve tasarımı çok güzel. Her zaman olduğu gibi Pegasus iyi iş çıkarmış.
İlk kez iki yazarın yazdığı bir kitap okudum. Her zaman bir kitabın sadece biri tarafından yazılmasının mantıklı olduğunu düşünürüm. Çünkü iki ayrı fikir. Birinin dediğini diğeri kabul etmek istemez ya da kitap uzatılır.
BU KİTAPTA DA HAKLI
Aşağıya doğru dik bir biçimde uzanan ve ta Los Angeles’ın parıltılı, sonsuzluğa uzanıyormuş gibi görünen ışıklarına kadar devam eden tepeye baktık. Şehir oradan inanılmaz görünüyor, ilerideki karanlık okyanusa kadar uzanan bir masal diyarını andırıyordu.
“Bir süre sonra, buna da alışıyorsun,” dedi aklımdan geçenleri okumuş gibi.
“Alışabileceğimi sanmıyorum. Buradan çok farklı görünüyor.”
“Bir yanılsamadan ibaret.Uzaktan her şey güzel görünebilir.”
Chalotte'un ailesinin üstündeki laneti kırmak için notlarının A olması, üniversiteyi kazanmak, erkeklerden, partilerden ve balodan uzak durmak gibi planları vardı. Yarı zamanlı çalıştığı çiçekçiye gelen Tate'e kadar bileğine çizdiği üçgeninin ona bütün planlarını hatırlattığını sanıyordu. Tate ile birlikte tüm kuralları alt üst oldu. Resmen bitmek bilmedi. Charlotte 18 yaşına kadar erkeklerden hiç bahsetmezken birini görür görmez bütün kurallarını, duvarlarını yıkması bana saçma geldi. Karakterler resmen 12 yaşında gibiydiler. İnsanın kararları böyle çelişemez yada birden böyle saçma bir hal alamaz. Bir de Charlotte sürekli kendi evini, mahallesini falan küçümsüyordu buna çok sinir oldum. Kendini küçümsemesi çok aptalcaydı sonuçta karşında ki bir rock yıldızı. Tate'e gelirsek öyle gizemli havaları falan vardı ama sebebini öğrenince romanı alıp camdan aşağı atasım geldi. Klişenin dışında bir şey bu. Kriz. Sinir. Gıcık. Sonlarına yakın dedim Charlotte akıllandı ama hiç sanmıyorum. Kısacası çerezlik merezlik değil, pek büyük beklentilerle başlamayın sonra iki saniyede değişen ruh hali görünce benim gibi sinir sistemlerinizde geçici bir iptal yaşarsınız.
ÖLDÜM.
Ben bu kitabı okurken cidden öldüm. O kadar berbattı ki, anlatamam. Yani mantıklı olan bir şey yoktu. Hissedilen duygular bile mantıksızdı, karakterler, onlar hele en mantıksız olan şeylerdi. Bu iki insan birleşip bu şeyi nasıl yazabilmişler, anlam veremedim. Biri de çıkıp dememiş mi, biz ne yapıyoruz? Biz ne yazıyoruz böyle?
Yani kitabın