"Neydi bu, mutluluk mu? Zavallı, sıradan, gündelik bir laf. Fakat insan başka ne söyleyebilir, bunu nasıl tanımlayabilirdi? Sanki içi içine sığmıyor gibiydi, sanki içine bu kadar sevinci sığdıramayacak kadar küçük gibiydi, sanki ışıkla yıkanıyor gibiydi. Ve orada olduğu için bu katıksız saadeti hissetmek, önce kendini düşünmeden tek bir şey yapmamak ve yapmayacak olmak, istemediği tek bir şey bile yapmayacak olmak ne kadar hayret vericiydi."