"Hele bir özgür olmayı deneyin: Açlıktan ölürsünüz. Toplum ancak kâh köle kâh zorba gibi davranırsanız hoşgörür sizi. Gardiyansanız hapishanedir bu; canını bırakmadan firar edilemez buradan."
Vaktiyle bir 'benliğim'vardı; artık sadece bir nesneyim... Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum; dünyanın uyuşturucuları bana benliğimi unutturamayacak kadar hafiftiler. İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında hâlâ bir yerim olabilir ki?