“Hayvanların ruhunun olup olmadığını soran insanlar var.
Bence ruhunuz var; hem de bizim ruhumuzdan daha yüce, daha temiz ve daha asil bir ruha sahipsiniz.”
Dünyamıza kendi minik gözlerinden bakıp aslında bize bizi anlatan bir kitap. Arkadaşlık, dostluk ve aşkın birbirine sıkı sıkıya sarıldığı sıcacık bir kitap.
Cross adında eğitimli, zeki ve bir o kadar samimi bir köpeğin hikâyesi bu. Cross yeni sahibi Mario ile yolları kesişir. Mario da Cross gibi hayat dolu bir gençtir. Bu iki arkadaş süper bir ikili oluştururlar. Birlikte çok güzel zamanları olur. Hatta Mario'nun eşi ile tanışıklığına da şahitlik edecek Cross. Tabii bu dostluk hiç bitmeyecek eskisinden daha da kalıcı hâle gelecek. Çünkü Cross, ilerleyen dönemlerde Mario'nun çocuğu olan Toni'nin de en yakın arkadaşı, dostu olacak. Derken bir gün ansızın hüzün kapıyı çaldı. Böylece kitap hüzünlü bir sonla bitti.
Yazar aslında kendi yaşamından bir kesit sunuyor bize. Çünkü yazarımız Emilo Ortiz, kitap okumayı çok sever ve bu tutkusu nedeniyle hayatının ilerleyen dönemlerinde gözlerini kaybeder o sırada bir köpek alır ve hayata o şekilde tutunur.
“Biliyor musun; insanın en iyi dostunun köpek olduğu söylenir. Ne kadar doğru! Ve sizin gibi varlıkların yanında yaşayan insanlar ne kadar şanslı!” (Sayfa 206)
Kitabı çok çok severek okudum. Bir hayvansever olarak benim ilgimi daha çok çekti bu güzel kitap. Çok sevdim Cross'u.
Bu güzel kitabı okumanızı tavsiye ederim, kitapla kalın.
