“Otizmli çocuğun tipik görünüşü şaşırtıcıdır. Diğer ciddi gelişimsel bozukluklardan mustarip çocuklara aşina olanlar, bu çocukların genelde engelli göründüklerini bilirler. Otizmli çocuk ise, tersine, çoğu zaman büyüleyici ve bir şekilde uhrevi bir güzelliğe sahiptir. Bu bebeksi görünüşün ardında incelikli fakat tahripkâr bir nörobiyolojik anormalliğin yattığını tahmin etmek güçtür” (1989,1).