Gözünü sevdiğim edebiyat dünyasında 'dur bi dakka ben de varım' diyen, bence adını gelecekte sıkça duyacağımız bir yazar ve onun incelikli bir çalışmanın ürünü olan eseriyle geldim.
Okudukça açılan, büyüyen, betimlemeleriyle mest eden, biraz psikolojik, biraz politik; modern edebi metinlere ucundan kıyısından göndermeleri ile Babamın Cinayet Defteri bir ilk roman için oldukça etkileyiciydi. Benim gibi salt betimleme okumayı sevmeyen bir okuyucu bile bu kitapta yer alan betimlerle İstanbul sokaklarında hayali bir gezintiye çıkabilir, o yağmurlu havada ıslanabilir. Zaten romanı okurken baş karakter ile ben de yağmurda yürüyüp ıslandım sanki, hatta üşüdüm :)
Bana göre roman, ülkenin belli bir döneminin özeti, failimeçhuller, (aslında faili kabak gibi ortada olan şu meçhuller hani) bir dönem gazete yapraklarını süslerken, kalabalıklaşmanın verdiği yetki ile günümüzde sıradanlaşmış olan cinayetler ve o cinayetlerin ardındaki hikayeler... Kimsenin anlatmaya cesaret edemediği olayları - hele günümüzde - cesurca dile getirmiş bence. Politik-roman türünde daha çok hikayeler kaleme alınsa keşke Türkiye'de... Politik diyerek sınırlandırmış gibi olmayayım, romanın içinde aşk, tarihten kesitler, polisiye unsurlar da var.
O çok bildiğimiz kitapçılarda çok satanlar bölümünde göreceğimizi düşünmediğim, fakat keşke görülse dediğim, tanıştığıma çok sevindiğim, severek, ilgiyle okuduğum bir kitap oldu.
