ama hayal etmeyi bıraksanız da hayaller peşinizi bırakmıyor, kapatıldıkları yerden bir boşluk bularak sinsice aklınıza sızıp kendilerini hatırlatıyorlardı.
Mucize dediler buna , hatta bir gazeteden gelip fotoğrafımı bile çektiler. Ben bunun bir mucize olmadığını biliyordum. Mucizeler iyi insanların başına gelir.
Ben babamın ne yapacağını bilemediği diğer evladıydım. Benimle pek ilgilenmezdi, saçımı bile okşamazdı. Belki de çirkin olduğum ya da sırf erkek olmadığım için. Her şeye rağmen onu sevmiştim. O, gülünce odada kahkahası yankılanan canım babamdı.
"Ama hayal etmeyi bıraksanız da hayaller peşinizi bırakmıyor, kapatıldıkları yerden bir boşluk bularak sinsice aklınıza sızıp kendilerini hatırlatıyorlardı."