Ben de zorunlu kaldığım için yavaş yavaş hesap yapmayı öğrendim. Yalnızlığı, parayı, düşkünlüğü hesaba katmayı öğrendim. Şimdiye dek hep anne-babamla birlikte olmuştum ve yoksulluk çekmeden yaşamıştım. Artık sabah kalktığımda kimseye günaydın, akşam yatarken de kimseye iyi geceler dilemiyordum.
Sayfa 50 - dergah