Umutları pohpohlayan bir şiir yazmak benden uzak olsundu, umutsuz bir şiir ise ancak habis ve yıkılmış bir insanın eseri olabilirdi. Benimki umudun nerede olduğunu düşündüren şiir olsun isterdim.
Atilla İlhan "İstanbul Ağrısı" şiirinde "ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi" derken İstanbul'la romantik hesaplaşmasının bir parça görüntüsü olarak ondan söz eder. Turgut Uyar "Karpit Lambası" şiirinde "Bu vitrinler, asfaltlar, mazot kokuları" şeklinde şehir ve nesneler arasında sıkışmış insan çağrışımı ile ona yer verir.