İslâm mantıkçıları, genellikle mantığı ''bilinenden bilinmeyenin elde edilmesine vasıta olan ilim'' [Kutbüddin er-Râzî]; ''kurallarına uyulduğunda zihni hataya düşmekten korutan bir fen'' [el-Kazvînî] ve ''insanı, fikrin sahihini fâsidinden ayırmaya muktedir kuralları veren alet ilmi'' şeklinde tanımlamışlardır.