Eşref Yener

Eşref YenerDöndüğümde Yoktum yazarı
Yazar
8.2/10
9 Kişi
22
Okunma
1
Beğeni
1.057
Görüntülenme
insanlar çıktı hayatımdan Insanlar çıkardım hayatımdan ki ancak yetim bir avlu bu kadar kıpırtısız kalabilirdi
nasılsa heves diye gaflet, kusur diye ben vardım dünyada bundandır şehirde hercümerç konuştum
nasılsa kuru ve zararsız bir güldür ömrüm bön ve yorgunumdur her şeye uyurum dünyayı unuturum
bakıyorum bir güle: bu kalbim değil daha az biriyim artık, daha duygusuz: bunda bir zafer yok. Doğa gerçektir, insan öteki.
çok sonrasıyım kendimin acilim, zatenim talan ve müstehakım bunca bozgundan bunca ihlalden geldim geldiğim çiğ uykusu insanın kendiyle uyunmamış daha fazla savaşamam, daha fazla nefret edemem bandrollü bir gülü ben istemedim
söyledim burada kendiyle kalamaz kimse çelişkisiyledir insan
-sebebimi çok kalbimi iki kere sınardım oysa oysa iki kez tereddüt çok kez mağlupmuşum dağlarımda-
aşk hep ketum bir ihtimaldi, yürüdüm dünyayı
Sayfa 13 - VarlıkKitabı okudu
sanki bir yanlış en feci nasıl yaşanır diye sormuşlar bana. ..
gözlerim çiçek bozuğu göğsümün solucan ikliminden yoruldum yorulduğum gibi çağdaş yalnızlığımdan!
Öldüğüm; bütün şekilleri bıraktığım ve orada bulduğumun ölümü
Sayfa 27
bu evde siyah bir şeyler var evde siyah bir şeyler gibi gidelim biz biraz böyleyiz bu tenhalıklarda biz biraz gücenik şeyler...
Sayfa 61
ve kendime devrik gövdemle kıvrılarak yanına ben tam da bunları demiştim aslında evin bahçeye yoğun devrildiği yerlerde
Sayfa 46
çoğaltarak yürüyorum kendimin en sarısına yürümek bitmiyor bitmesin şüphesiz ki yürüdükçe yakışıklıyım.
Sayfa 39
gözlerim çiçek bozuğu göğsümün solucan ikliminden yoruldum yorulduğum gibi çağdaş yalnızlığımdan!
Sayfa 14
Resim