her akşam adımı korkak ve yanlış
çağrılıyor şehrin belermiş hunharına
iyi ya
daha bozgun bir yüze benziyorum her çağrıda
en aşağılık yenilmişiyim ne de olsa tarihin
yenilip duruyorum,
birbirinin uzaklığına taşınan kentlerde
Esvabımızda bozgun, kendimizde fena halde tafta
şehirde eyvah sedefleri
metruk duvarlar hep bizimdi
mükemmel hasarla böyleydi
böyleydi olan biten
tam da böyle.
çok sonrasıyım kendimin
acilim, zatenim
talan ve müstehakım
bunca bozgundan bunca ihlalden geldim
geldiğim çiğ uykusu
insanın kendiyle uyunmamış
daha fazla savaşamam, daha fazla nefret edemem
bandrollü bir gülü ben istemedim