Gelecek ay 60. yılımı kutlayacağım şu hayatta "keşke" diyebileceğim tek şey varsa, o da gençken çizgi roman koleksiyonuna başlamamış olmaktır. yüzyılın başları gibiydi, sene 2008 ya da 2009 tam olarak hatırlamıyorum, aklım beş karış havadaydı. her şeyden şikayet eder, bunları düzeltmek için fazla çaba da göstermezdim.
Tüm tarama uçları ve yumruk efektleri şahidim olsun ki, çizgi romanlara her zaman başlamayı düşündüm. Tenten'den red kit'e, tommiks TEKSAS'tan x-men'e, envai çeşit çizgi romandan evin boş odasını doldurmak ve eksik sayılar için tüm dünyayı birbirine katmak istedim. Bugün yarın diye diye su gibi akan gençliğim tek bir seri yapamadan bitti. 40'lı yaşlarımda çizgi roman peşinde koşmak da istemedim. Önceliklerim değişti, çılgın gibi sahip olma yarışına girdim. Evimin taksitleri biter bitmez arabaya başladım, arabadan sonra da yeni eşyalar aldım.
Bilemezdim sahaflarda çizgi roman peşinde koşmadığım için bu kadar pişman olacağımı; bilemezdim pencerenin kenarında sallanan ahşap sandalyede otururken, tek ihtiyacım olanın yaprakları eprimiş bir çizgi roman olacağını.
Oysa 2009'un bahar aylarında genç olup akşamında beyoğlu'ndaki sahafları tavaf etmek isterdim. bir çanta dolusu çizgi roman ile evime gelmek ve yataktan çıkmadan aç kurtlar gibi okumak isterdim çelik blek'i.
