Hakkında
1944’te Sivas’ta doğdu. Ankara’da büyüdü. İstanbul’da yaşlandı. İlkokulda balerin, ortaokulda terzi, lisede mimar olmak istedi. Hiçbiri aile büyüklerinden destek görmedi. Babasının yönlendirmesiyle sosyal bilimci oldu. Feminist bir muhalif olmayı kendisi seçti. 1966’da Sosyal Hizmetler Akademisi’nden lisans (şimdi Hacettepe Sosyal Hizmet Bölümü), 1969’da Hacettepe Nüfus Etütleri Enstitüsü’nden yüksek lisans derecelerini aldı. 1970’te Princeton Üniversitesi’nden demografi diploması ve Michigan Üniversitesi yaz okulundan örnekleme sertifikası aldı. Sosyoloji doktorasını Cornell Üniversitesi’nde yaptı. 1975’te mezun olunca Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü’nde akademik hayata atıldı. 2006’da Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji Bölümü’nden emekli oldu. 1982 Ocak ayından, aramızdan ayrıldığı 2015 Nisan ayına kadar Boğaziçi’nde ders vermeyi sürdürdü. Öğrencilerini çok sevdi. İlk yayınını 1968’de yaptı. Kadın emeği, aile, sosyal tarih, nüfus dinamikleri ve politikaları, İstanbul’un değişimi konularında düşündü, okudu, araştırdı, yeniden düşündü. Bu konularda makaleler yazdı. Çeviriler yaptı. İki kitap derledi: Women, Family and Social Change in Turkey, UNESCO, Bangkok, 1990; Küresel Pazar Açısından Kadın Emeği ve İstihdamındaki Değişimler: Türkiye Örneği, Ankara: KSSGM ve İKGV Yayını, 1998.
Unvan:
Türk Yazar
Doğum:
1944
Okurlar
1 okur beğendi.
19 okur okudu.
3 okur okuyor.
18 okur okuyacak.
Çevirdiği Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Geçici bir süre için Türkiye'de kalan ya da bu niyetle gelen en büyük göçmen akımı 1979 tran Devrimi'nden sonra Türkiye'ye geçiş yapanlardır. Sayılannın kabaca bir buçuk milyon oldugu tahmin edilen ilk lran göçmen kafilesinin önemli bir bölümü bir-iki yıl içinde gelişmiş ülkelere
gitmiş, bir kısmı geri gönderilmiş, 100-200 bin civanndaki bir grup da Türkiye'de kalmıştır.Daha sonra Irak'tan gelen yine sayılan bir milyon civarındaki sıgınmacılar geri gönderilmiş ya da başka ülkelere geçiş yapmıştır.
90'larda
Taşınanların en çok gittikleri ilçe Küçükçekmece'dir. Toplam taşınaniann yaklaşık yüzde 20'si bu ilçeye gitmiştir.Toplu konut yapımının en yogun olduğu bu ilçenin lstanbullular için bir cazibe merkezi haline geldiği
düşünülebilir.
Aparıman yaşamıyla ilk tanışan üst-orta sınıftan gayri Müslim ailelerdi. O zamanlar apartmanda oturmak Avrupai bir yaşam tarzı olarak kabul ediliyordu. Cumhuriyet dönemi asker ve memur ailelerinin Batılı yaşam biçimine geçişi, adeta rejime baglılıklarını gösterme biçimi olarak algılandı.
lstanbul'a gelenlerin egitim durumları yaşları ve benzeri özellikleri ayrıntılı olarak incelenememiştir. Ancak nüfusun genel özellikleri göç edenleri de içerdigi için bu konuda bize bazı ipuçlan verebilir. Ömegin, göçün hızlandıgı 1955 yılında Istanbul nüfusunun yüzde 74'ü Türkiye nüfusunun ise yüzde 41'i okuryazardır. Aradaki fark son derece önemli. Ancak bundan sonra 1985'e kadar İstanbul'daki okuryazar nüfusunun yavaş artmış oldugunu görüyoruz: İstanbul'da okuryazar oranı bu tarihte yüzde 88'e çıkarken Türkiye ortalaması yüzde 77'ye yükselmiştir.
Romanya, Bulgaristan gibi Dogu Avrupa ülke-
lerinden Türkiye'ye gelerek atölyelerde kaçak işçi olarak çalışanlar da vardır. Türk hükümeti, gerek ülkeye gelen, gerekse yurtdışına giden kaçak işçi göçünün durdurulması için ciddi tedbirler almadı. Muhtemelen Türk ekonomisi açısından her iki yöndeki kaçak emek göçü olumlu görüldü. İkili emek pazarı kuramı Türkiye'de devletin iki yönlü gelişen uluslararası emek göçü karşısındaki denetimsiz tavrını da açıklanmaktadır. İstanbul'da önce alt ve alt-orta sınıflardaki kadınlara parça başı iş vererek ya da mahalle aralarında kurulan küçük atölyelerde çalıştırarak dünya piyasasında yer tutmaya çalışan firmalar, ekonominin daralması ile onlardan bile düşük ücrede çalışatırabilen Romanyalı kaçak kadın işçileri tercih eder oldular.Türkiye, Almanya, Fransa gibi Batı Avrupa ülkelerine, çogunlugu erkek, ucuz emek ihraç ederken, kendisi de Dogu Avrupa ülkelerinden Türkiye'dekilerden daha da ucuz kadın emegi ithal etmeye başladı.
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
