Feyyaz Alaçam

Kitap bana maviyi, kahverengiyi, rüzgarın en güzel üflemeli çalgı olduğunu, doğaya bakmaktan vazgeçip biraz da görmeyi, insanlara güzel bir selam vermeyi, insanların zamanlarının çoğunu başkaları için harcadığını (6+1 kuralı), daha doğrusu insanca yaşayamadığımı sebepleri ile anlatıp hatırlattı. Özellikle maviden bahsederken; kendisi mavi olup mavi insanlar yetiştirmeye çalışan birini sürekli hatırlattı. Çok uzatmayayım güzeldi.

Bu kitap da Silüetler Atlası/Anadolu gibiydi. Yazarın özgürce yaşayıp, yaşamın gerçekte nasıl olması gerektiğini göstermeye çalışmış. Bu kitabın da, bir önceki kitabında da belirttiğim gibi edebi değeri neredeyse yok. Çünkü yaşanmışlıkların iletemedi bana açıkçası. Ama yazarın iki kitapta yaşayıp anlattıkları tam olarak benim de hayallerimde diyebilirim. Fakat bazı noktaları bana hiç gerçekçi gelmedi yola çıkış ve yaşam şekli... En azından adam yapmış tebrik ediyorum. Şuna inanıyorum düşündüklerin değil yaptıkların kadarsındır bu dünyada.
Bu yüzden darısı benim başıma.

Bu bir Latin Amerika yolculuğu. Hem öyle içten hem öyle doğal bir yolculuk ki... okurken çok keyif aldığım bir kitap oldu. Bir yandan istedim; ben de hemen bir çantaya doldurayım eşyalarımı yollara düşeyim. -Nasıl imrendirdi; anlatamam!- Bir yandan da Feyyaz hep gitsin hep yazsın dedim içimden. "Yol insanı güzelleştirirmiş". En güzel örneği de Fernando Feyyaz Alaçam oldu benim için sanırım. Mutlaka tavsiye edebileceğim çok keyifli bir yolculuk. Yer yer kendi kendime güldüğüme şahit olanlar bile var. Ara ara minik şiirler de serpiştirmiş; muazzam olmuş. Çantasına pasaklı ismini koyabilecek kadar samimi bir adam kaleme almış; daha ne diyebilirim! Hatta yolculuğun detaylarını ölümsüzleştirdiği bir internet sayfası da var ki mutlaka ziyaret edin derim. Bu güzel, içten yazarı bizimle buluşturan bibliyon yayınevine bin minnet
Ayrıca; -Yol iyidir