Kendini pirüpak tutmak için beyaz yalanlar ve kaçamak sözlere başvuran bir zihin, büyük bir ressamın kendisi dışında kimsenin fark edemeyeceği hatalı fırça darbeleri karşısında hissettiği gibi huzursuzdur aslında; o kaçamak sözler ve davranışlarsa, birer yalana dönüşünce sadece birer aksesuvarmış gibi kolayca benimsenir.
Bunu, hep yaptığı gibi, takdir-i ilahinin bir sonucu olarak yorumluyor, görünürdeki ahenksizlikleri ve boşlukları, kendisinin daha üst düzey ses uyumlarına olan sağırlığı doğrultusunda açıklayarak görmezden geliyordu.