Yeryüzünde böyleleri çoktur. Ağır ağır, içeriden kırılırlar, her gün yüzeyden bir dilim daha kaybederler, bir iplik daha kopar, belki de onları çocukluğa bağlayan bağlar nihayet kopmaktadır, sonuncusu da koptuğunda trene atlar ve bir daha geri gelmezler, yola çıkar, ayaklarını gazdan çekmezler.