Gökhan Duman Quotes
You can find Gökhan Duman quotes, Gökhan Duman book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Alman devlet görevlileri, fabrika yetkilileri, gazeteciler ve " kara kafalılar" diye tarif edilen Türkleri merak eden Almanlar, istasyondaki yerlerini yavaş yavaş alıyor. Trenin varış saati 09.12. Küsurat Almanları hep gururlandırır. Tren tam denilen saatte durursa, " Alman disiplini" görevini bir kez daha yerine getirmiş oluyor.
Sayfa 30Kitabı okudu
Gurbet bize dokunmaz, iki yıl çalışıp döneriz diyorduk. Ama o bayram sabahı yok mu, işte onu hesap edemedik. Koca koca adamlar kuzu gibi meledik.
Sayfa 45Kitabı okudu
“30 yıl oldu alıştın mı diye soruyorlar. 30 yıldır bir gün olsun cebinde pasaportum olmadan dışarı çıkmadım diyorum. İşte bu kadar alıştım.”
Sayfa 131Kitabı okudu
“Sesini banta çekip teyple yollamış. Aynı banta konuş, sen de gönder demiş. Kıyıp da sesinin üstüne konuşamadım. Yine eskisi gibi mektup yazıp gönderdim.”
Sayfa 63Kitabı okudu
Yerliler artık ne olduğunun farkında. Göçmenler iyiden iyiye şehre karışıyor. Kendilerini aldatılmış mı hissediyorlar? Hani çalışıp döneceklerdi? Ezber bozuluyor. Tılsımlı yıllar çok geride kaldı. 1973 yılı herkes için bir uyanış yılı olacak. Aynı apartmanda, aynı sokakt, yürüyüş yaptıkları parkta, çocuklarının okulunda, hastanede, hayatın aktığı her köşede göçmenler karşılarına çıkıyor. Türklerin Almanya'daki sayısı 1 milyona ulaştı. Kim bu kadarını bekliyordu? Bundestag'daki hemen her meclis toplantısında, bir gazete köşesinde ya da haber saatinde, üniversitelerde, barlarda, kafelerde, saçak altlarında isimlerinin anılmadığı bir an yok. Tartışıyorlar. Kanaatleri ortak. Bunun adı misafirlik değil. Bu çalışanlar da konuk işçi değil. Almanlar çerçeve çizmeyi hep seviyor. "Madem öyle 'gasterbeiter' yerine başka bir isim bulalım." 1973'te WDR kanalı bir anket başlatıyor. "Konuk işçi sözcüğü yerine kullanılacak bir sözcük önerecek olsanız, ne söylerdiniz?" diye soruyor Almanya'ya.
Konuk işçilerin yeni adı ağız ucuyla ilan ediliyor: "Yabancı"
Sayfa 120
Göçmen evleri birbirine benziyor. Eşyası az, umudu çok. Geçici bir zaman için kuruluyor evler. Geri dönene kadar idare etsin yeter deniyor. Bu evlerde fazlalığa ya da şatafata yer yok. Eşyaların çoğu şehrin bitpazarından toplanmış oluyor ya da memleketten gelirken bagaja sığdırılan, yabancı yerde arayıp bulması zor olan günlük yaşam elaltıları. Bu kimi zaman kapının önünü süpürmeye yarayan bir çalı süpürgesi, kimi zaman da soğuk kış gecelerini ısıtacak el işi bir yün yorgan. Ama illaki bir duvar kilimi. Göçmen evlerinin olmazsa olmazı... Üzerinde geyik, ceylan, tavus kuşu motifi veyahut bir cami ve ay yıldız işlemesi. Kilimin altında toplanıyor aileler. Akşam sohbetleri, çay muhabbetleri hep aynı yerde, kilimin gölgesinde yapılıyor. Radyo başında türkü bekleyen de, mektup yazıp okuyan da kilimin altını mesken tutuyor kendine. Burası yıllardır tanıyıp bildikleri huzurlu bir mekân sanki. Bir yere sırtlarını dayayacaklarsa eğer, duvarın bu kısmını yeğliyorlar. Bir sığınma hissi ve derinlerden gelen güven duygusu için.
Sayfa 162Kitabı okudu