Gökhan Özcan Reviews
You can find Gökhan Özcan reviews, Gökhan Özcan book reviews, Gökhan Özcan ratings on 1000Kitap.
BU İNCELEMEYİ https://1000kitap.com/incierdem/Duvar/ HOCAYA İTHAF EDİYORUM (BAŞKA TÜRLÜSÜ MÜMKÜN DEĞİLDİ)
GÖKHAN ÖZCAN : KELİMELERİ VİCDAN İPİYLE BİRBİRİNE BAĞLAYAN ADAM
Yazarı birkaç senedir takip ederim , zaman zaman yazılarını okurum. Yeni şafak gazetesinde yazıyor şimdilerde ve İzdiham dergisinde. Bu kitap da köşe yazılarından oluşuyor
This text has been automatically translated from Turkish. Show Original
Another special book by Gökhan Özcan, whose writings, pen and ideas I follow with admiration, is Open Window. The window opening to life, the world and the afterlife for believers... The style is simple and understandable, but there are images in some places. This, in my opinion, is the most special aspect of essay books. The images in the
Aklınıza geldikçe kitabı açıp içindeki herhangi bir konu hakkında yazılmış yazıyı okuyarak rahatlayabilir, düşünebilir, üzülebilir, sevinebilir, geçmişe dalıp gidebilir ve bu kitabı yazan kim diye araştırma yapmaya kalkabilirsiniz. Ben yaptım.
Bazı kitaplar öğretir, bazıları hissettirir, bazıları ise soru sordurur. İşte okuduğum bu kısa kitap bana soru sordurdu.
Hepimizin teker teker aynılaştığı, o veya bu nedenle bir şeylerin müptelası olduğu, herkesin yaptığını doğru kabul ettiği, farklılığı adeta delilik olarak gördüğü günümüz çağına bakarken, soru sormamızı sağlıyor.
Özellikle ‘bireysel medeniyet’ sözü çok hoşuma gitti. Her ustanın, sanatkarın, yazarın ve dünyaya fark getiren insanların kendi medeniyetlerini kurduğunu düşünüyorum. Neticede her insan bir dünya değil mi?
Kitabı okutmanızı tavsiye ediyorum. Neden mi? Yazara ister katılırsınız ister katılmazsınız ama bir şekilde yaşadığımız dünyaya, özellikle kendimize söylecek çok şeyimiz olduğunu anlıyorsunuz.
Kısa bir kitap ama düşünmeye başlamak için güzel bir kitap.
Keyifli okumalar dilerim
Allah'ın selamı üzerinize olsun.
Gökhan Özcan'nın incelemesi bu kitaba nasip oldu. Uzun süredir takip ettiğim yazarı Yenişafak'ta yazdığı köşe yazılarından tanıdım. Hayatımda tanıdığım nadide kişilerden. Kendisi bir ruh sarrafı, hayat koçu. Kelimeleri iplik iplik işleyen, içimize nakşeden bir üslubu var. Doğrudan kalbe dokunan, samimi ve içten bir üslup.
Kitap yakın zamanda yazdığı köşe yazılarından oluşuyor ama özenle seçilen yazılarından. Özellikle dikkatimi çeken bu köşe yazıların hakikat bağlamında, Müslüman'ın duruşu, düsturu konusunda bilhassa seçilmiş yazılar. Edebi kaleminden öte gerek kendimizle olan ilişkiden, gerek Allah'la olan rabıtamızdan dem vuruyor. Müslüman'ın mükellefiyeti, mesuliyeti bağlamında sosyokültürel, psikolojik tahlilleri takdire şayan. Samimi, içten üslubuyla retorikten öte pratik bir zeminde ele alıyor yazılarını. Nezaketin, erdemlerin dumura uğradığı, kabalığın amiyane davranışların furyasında, Müslüman tasavvuru nasıl olunur'a verilecek bir cevap mahiyetinde kitap.
Çok uzatmak istemiyorum, kalemiyle beni derinden etkileyen Gökhan Özcan'ın herkesin uğraması gereken bir durak olduğunu düşünüyorum. İnsanın bazen her şeyden sıkıldığı, savrulmalar yaşadığı, tutunacak bir dal aradığı, boşluk içinde olduğu, hayatın keşmekeş olduğu zamanlar olur ya, işte durulup dinlenmeye, Rab'le, kendimizle olan rabıtamıza yol gösterecek bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Gökhan Özcan'ı ilk kez okuyacak olanlar bu kitabından başlayabilir, esenlikle kalın, hayırlı okumalar dilerim.
"Hangi tatlı rüzgar söndürebilir hayallerimizi kundaklayan bütün o şuursuzluk yangınlarını?"
'Hangi altı çizili cümle ile başlasam' diye uzun uzun düşündüğüm bir vakitte kalbim bu cümleyi seçiverdi. O kadar altı çizili, o kadar kalbe değen, o kadar içli, o kadar naif, o kadar 'merhametli', o kadar haklı cümleler vardı ki... Öyle sarıp sarmalıyordu ki... Okuyanlar belki hissetmiştir; Nazan Bekiroğlu'nun zarafeti vardı bu kitapta. Ablam Gökhan Özcan için "Nazan Bekiroğlu'nun erkek versiyonu" demişti hatta.
Sayfalar ilerledikçe bir adam nasıl bu denli zarif olabilir diye geçirdim içimden çoğu vakit. Babam da "Filozof bu adam ya hu" demişti. Anlayacağınız evdeki hemen herkesin bir tanımlaması vardı Gökhan Özcan için. Sahi bendeki yeri neydi?
Birkaç kelimeye sığmaz ama...
Kendi kelimelerimi ararken, hissettiklerimi bulduğum bir kalemdi. Kalbimdeki yeri tam olarak bu: "bulmak". Bazen yitirdiğimi, bazen aradığımı, bazen korkularımı, bazen zamanı, bazen de kendimi...
"Bizler yakılıp yıkılmaya müsait şehirlerdik. Yağmalanmaya hazır çok eski söylenceler... Yenilmekle bitmeyecek kadar çoktu kendimizi kaybedişlerimiz."
Kırgınlığımı da bulduğumu söylemiş miydim?
Bu defa tavsiye edilir falan demeyeceğim. Sadece ve sadece; okuyun.
