Hakkında
Prof. Dr. Klinik psikoloji alanındaki doktora çalışmasını 1973’te University of Connecticut’ta tamamladı ve 1977’ye dek ABD’de lisanslı klinik psikolog olarak çalıştı. 1977-2012 arasında çalıştığı Boğaziçi Üniversitesi, Psikoloji Bölümü’nden Emeritus Profesör olarak emekli olmakla birlikte, kısmi statüde ders vermeye devam ediyor. Fişek 1994’te ülkenin ilk akademik psikolojik hizmet merkezi olan Boğaziçi Üniversitesi Psikoloji Araştırma ve Uygulama Merkezi’ni kurdu. 2006-2014 arasında Türk Psikologlar Derneği Akademik Akreditasyon Komitesi’nin kurucu başkanlığını yaptı, Avrupa Psikologlar Dernekleri Federasyonu (EFPA) nezdindeki çalışmalarıyla Türkiye’de psikologlar için psikoterapi uzmanlığı sertifikasının edinilmesine öncülük etti. 2010 yılından beri EFPA EuroPsy Psikoterapi Ödüllendirme Komitesi üyesi. Ayrıca çeşitli ulusal ve uluslararası derneklere üyelikleri bulunuyor. Akademik çalışmaları ve eserleri, kültürel bağlam içinde benlik gelişimi ve aile içi ilişkiler, psikoterapi süreçleri ve kültür konuları üzerinde yoğunlaşmıştır. Psychoanalytic Psychology, Family Process, Studies in Gender and Sexuality gibi uluslararasıdergilerde makaleleri ve çok sayıda ulusal ve uluslararası kitap bölümü kaleme almıştır.
Unvan:
Akademisyen, Yazar
Okurlar
2 okur beğendi.
14 okur okudu.
4 okur okuyor.
53 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
"Kadın olarak 100 yıl yaşayacağıma, erkek olarak 1 gün yaşar ölürüm"
cümlesini duyduğumda inanamadım. Trabzonspor'un kulüp başkanlığını
yapan bir insan TV'ye çıkıp öyle bir laf ettiğinde, insanların isyan etmesi
gerektiğini düşünüyorum. Bakıyorsun, biz çay saatinde konuşuyoruz böyle şeyleri, birçoğu doğal karşılıyor. Katılmasalar bile, bunu kötü niyetle söy-lememiştir deniyor. Benim açımdan erkeklik çok normal, fazla bir anlamı
yok. İnsan olmanın bir parçası.
Tokalaştığımız zaman görüldüğümü hissediyorum dedi. Ona bir yerde okuduğum Afrika kökenli bir selamlaşma sözünü anlattım: İki kişi karşılaştıklarında "Seni görüyorum." derlermiş. Aynen böyle olduğunu söyledi.
Sayfa 164Kitabı okudu
Babayla ilişkide yakınlığın olmayışından kaynaklanan yoksunluk hislerinin çoğu katılımcı tarafından çeşitli şekillerde mazur görüldüğü anlaşılıyor. Bu durum, Güneydoğulu bir alt SED temsilcisi tarafından "aile kültürüyle" açıklanıyor:
-Çok fakirdik o dönemde, babamın oyuncak veya bize bir şey aldığını hatırlamıyorum. Adamın elinde yoktu işin açıkçası. Biraz aile kültüründen gelen bir şey vardı, sevgisini de gösteremiyordu o anlamda. Ayıp karşılanıyordu, annesinin yanında, büyüklerinin yanında. Böyle bastırılınca da bize pek fazla sevgisini göstermiyordu.
Daha önce de bahsedildiği gibi, evin geçim sorumluluğunu üstlenmek, bir iş sahibi olmak iyi bir baba olmanın ön koşulu gibi gözükmekte, çocuklarla yakın ilişki kurmak ya da bakım sorumluluğunu eşle paylaşmak ikinci planda ve seçime tabi kalmakta. Ayrıca, Cooper (2000) üst-orta sosyo-ekonomik düzeyden erkeklerle yaptığı nitel araştırmada erkekler için bir işte çalışmanın para kazanma amacından ziyade, bir erkeklik ideali haline geldiğini, o nedenle de bu kişilerin çocuklarıyla daha çok ilgilenme isteklerine rağmen, işe ayrılan vaktin her zaman daha öncelikli olduğunu saptıyor.
Sayfa 31
Evi geçindiren kişi olmak, yani daha çok evin dışında, iş yaşamına dahil olmak, babaların çocuklarının hayatındaki fiziksel mevcudiyetini yapısal olarak iyice kısıtlıyor. Öte yandan, çocukların zihninde otoriter bir konuma sahip olmak, babalar ve çocuklar arasında kurulabilecek duygusal yakınlığı da engelliyor
Sayfa 28
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
Erkekliğin Türkiye HalleriHale Bolak Boratav · İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları · 201710 okunma