Bazen sevgi için kan bağı gerekli midir diye düşünüyor insan okurken? Gerçekten sevgi için herhangi bir koşul var mıydı? Sevgi zaten koşulsuz değil miydi?
Evet kitabı okuyup bitirdiğimde olumlu ve olumsuz yönlerini size aktaracağım.
Öncelikle olumlu şekilde değerlendirmek istiyorum. Sevgi o kadar güzel bir dil ile anlatılmıştı ki etkilenmemek mümkün değildi.
Kitap okuduğunuz sürece sevginin karşılık beklemediğini bir kez daha görüyorsunuz, hatta her sayfasında.
İpek ve Çiçek...
Kardeş gibi büyüyüp Londra da hayatlarına devam eden kan bağı olmayan ama birbirlerini sevmek için kan bağına ihtiyaç duymayan iki karakter. Bir de Cemal var, sevgisini asla dile getiremeyen bunu gösteremeyen karakter.
Çiçek kanser olduktan sonra Türkiye ye kısa bir ziyarete gelir. Burda Cemal ile tanışır ve hamile bir şekilde Londra ya geri döner. Öleceğini bile bile tüm acılara göğüs gererek çocuğunu doğurur. Duygu'yu....
Evet gitti ama kızını İpek'ine emanet ederek. Daha sonrasını spoiler vermemek adına anlatmayacağım.
Kitap teslimiyet, sadakat, sevgi, tutku, aşk kitabıydı.
Akıcı, nasıl başlayıp bitirdiğinizi anlayamayacksınız.
Şimdi de olumsuz gördüğüm birkaç yönüne değinmek isterim.
Kitabın dili çok basitti, sıklıkla betimleme yapılmıştı lâkin yerinde yapılan betimlemeler değildi.
Yazar karakter duygularını tam olarak yansıtamamıştı. Bunu anlamlandırmak tamamen size kalmış bir durumdu.
Geçişler çok netti ve kitabın çok fazla karakteri olmasına rağmen iki karakter üzerinde ilerlemesi olumsuz görüdüğüm bir yönüydü.
Okuyacak tüm okuralara keyifli okumlara dilerim...
