Varlığını anlamlandırma noktasında "Var isem bir Var edicim olmalı." diye sonuçlanan bir sürece bu noktadan başlamazsak "Cenab-ı Hakk'ı tanımaktan kaçıyoruz." demektir.
Gerçekler mutluluğumuzu yerle bir ettiği için cehaleti tercih edebiliyoruz çünkü bilincimiz bizi rahatsız ediyor. Dolayısıyla bilinçsiz ama sahte ve geçici de olsa "mutlu" kalmayı tercih ede- biliyoruz.
Cenâb-ı Allah (c.c.) da kulundan kolay vazgeçmez. Dolayısıyla farkındalığımızı tekrar kazandırmak için gerekirse tokat atar. Bu da O'nun rahmetinin bir tezahürüdür
Cennet insanın “ hak edişiyle” kazandığı bir karşılık değil, dünyada
ki iyi davranışlarını bahane ederek Cenab-ı Hakkı’ın kuluna verdiği sonsuz bir ikramdır.