Gülün Sancısı
Toprakta taze fidan
Tomurcuğa tel çeker
Dal çıkarır bağrından
Gövdesinden el çeker
Kök elin avucunda
Kaderinde kara var
Yaprak dalın ucunda
Yeşilinde yara var
Bahar bitmiş yaz yarı
Güze düşmüş gazeller
Sevdaları sapsarı
Güle dizmiş güzeller
Gülde güzün sancısı
Kör etmiş kokusunu
Yüreğine indirmiş
Ölümün korkusunu
Başucunda bir saka
Su verirken yaprağa
En sonunda mutlaka
Ölüm düşer toprağa
Gönüllülerde gül açsın, yüze gülsün aynalar
Dağlar olsun gülistan, gül koklasın analar
Hep yaşasın insanca, insanlık var oldukça
Bütün alem hür olsun dünya diyar oldukça
Ben de burada çaresiz adını anmaktayım
İnan ki içten içe ben de hep yanmaktayım
Bir ben düştüm derdine, arıyorum kokunu
Yaşıyorum gönlümde sensizliğin şokunu