Elveda Saraybosna, 1992 yılında başlayıp tam kırk altı ay süren bir katliamın hikayesi. keşke sadece hikaye olarak kalmış olsa diyebileceğimiz dünyanın yaşananlara göz yumduğu, sözde BM’nin NATO’nun yardım eli uzattığı ama tamamen seyirci kaldıkları bir soykırım. yazarlarımızın direkt kendi yaşadıklarını anlattıkları kitap, Bosna’da savaşın ilk günlerinden başlıyor. yaşadıkları acılar, kaybettikleri insanlar, hayatları boyu unutamayacakları günlerle devam ediyor. bir çocuğun o savaştan canlı çıktıktan sonra uçak geçerken bile bomba atılıyor diye korkmasını hissedebiliyorsunuz. biz gerçekten çok korkunç bir dünyada yaşıyoruz, bunun her gün farkındayız ama unutmaya meyilli olduğumuz için okuduğumuzda daha da farkına varıyor insan. bosna katliamı, tüm dünyanın göz yumduğu korkunç bir soykırım, göz göre göre insanların ölmesine, kadınların çocukların tecavüze uğramasına, açlıktan ölmelerine, kamplarda işkencelerine uğramalarına göz yumulmuş. ne yazık ki insanlık olarak çok da ilerleyemediğimizi halen kalplerin kapkara dünyanın korkunç bir yer olduğunu bilerek yaşamaya devam ediyoruz, bunun için çok da uzağa bakmaya gerek yok ülkemizde olan depremin üstünden üç hafta geçmedi, öyle kader planı falan da değildi bu yaşadığımız, birilerinin elbirliği ile işlediği cinayetti.
dilerim yarınlar güzel olur.
“bırakın barış güvercinleri uçsun”
