Ah Sana söyleyemediğim çok şey var
Yıkıldığı zaman şehirler yığın yığın
Şımardığı zaman çocuksu günler
Eliyle ittiğinde zaferini militan
Neşesi kırıldığında aynaların
Umuduyla Aynadaki parçalanmış yüzün
Unutulduk,
Rivayet odur.
Gölgelerle beyit beyit duvarlarda
Satır satır işlenmiş benliğini
İnsan fark eder yalnızlıklarda
Kaybettiği kendi gerçeğini
Bilmeden yalnızlık olmaz mesela
Sussam Beni Anlar mısın?
Sana anlatmak seni
Ölümler yetmez
Anlamadın sen hiç beni
Sussam beni anlar mısın?
Saçında gönlüm delice
Değişti gündüz ve gece
Söze ufkum yetmeyince
Sussam beni anlar mısın?
Ne hâl kalır ne de hatır
Ne söz yeter ne de satır
Bir bakış belki anlatır
Sussam beni anlar mısın?
İçimde ölüm bir fikir
Senden sonra gelmektedir.
Bu da bir şey söylemektir.
Sussam beni anlar mısın?