Henrietta Rose İnnes

Hep Eve

5.5/10

Sözler ve Alıntılar

cokokur1

@cokokur1

27 Ocak 2020 12:08

"Meğer bugüne dek arabaların lastikleri, insanların adımları sokağı aşındırmamış, tam tersine hayata bağlamıştı."

Sayfa 12

Hanife

21 Temmuz 2018 03:57

Berrak gökler görmek istiyordu, tatlı kokulu bir bozkır. Eğer gözlerini kapatırsa bir kurbağanın sesini duyabilirdi...

Sayfa 183Kitabı okudu

Reklam

Hanife

21 Temmuz 2018 03:55

Yıldızların arasındaki boşlukların hiçbir deseni olmamasını seviyordu, sudan daha yumuşak, sadece sonsuz bir derinlik.

Sayfa 182Kitabı okudu

Hanife

21 Temmuz 2018 01:11

Asla kesişmeyecek yörüngelerde kısılmışız çünkü.

Sayfa 163Kitabı okudu

Hanife

20 Temmuz 2018 00:49

"...bazen de,mutluluk içinde cam bir örtüden düşüyor,mücevherlerden bir bulut onu yakalamak için yükseliyordu.Bazı rüyaları da düştüğünde başlıyor,parçalanmış kristallerden bir yığının üzerinde,üstü başı cam kırıklarıyla kaplı oluyor."

Sayfa 98Kitabı okudu

İletiler

Henüz kayıt yok

Yorumlar ve İncelemeler

Reklam

Fatih Karakaya

@Fatihkrky

15 Kasım 2018 21:57

200 syf.

· Kitabı okudu

7/10 puan verdi

4 günde okudu

Hayata, sıradan bir mola. Kitabı ilk elime aldığımda ve arka kapağında yazanları okuduğumda, özellikle öyküler için ‘müthiş, muhteşem’ yazılarını gördüğümde büyük bir beklenti ile kitabı okumaya başladım. Sonuç: Güzel öyküler ama beklentimin altında. Yazarımız Henrietta Rose-Innes, arkeoloji ve biyoloji bölümlerini bitirdikten sonra yaratıcı yazarlık alanında yüksek lisans yapmış ve şu anda aynı alanda doktora çalışmalarını yürütüyor. İlginç bir yaşam doğrusu ama öykülerinde en etkili olan şey ise yazarımızın Güney Afrika’lı olması. Çünkü kitaptaki 15 öykünün birçoğunda mekan Cape Town şehri. Bu sebeple öykülerinde Güney Afrika’ya özgü göndermeler/incelikler ve motifler varsa fark etmemiz zor. Yazarımız aynı zamanda kitabın son öyküsü olan “Zehir” öyküsüyle HSCP/PEN Edebiyat ödülünü kazanmış. Evet bu öykü gerçekten güzeldi. Peki yazarın öykücülüğü nasıl? Hayatın içinden rastgele bir kesiti alıyor, sıradan olayları, öykünün içine kişilik tahlillerini de serpiştirerek, siz devamında ne olacak diye düşünürken sıradan bir şekilde öyküyü bitiriveriyor. Bazı öyküleri ise bilim kurgu tadında. Bu benim sevdiğim/sevebildiğim bir tarz: Hayatta pek rastlamayacak olsak bile sizi başka bir yere götürecek kadar argüman barındıran, okuması kolay ancak ekstrem duygular hissettirmeyen öyküler. Kitabın beklentimin altında kalması ise kitabın arka kapağını ve bu kitabı Stefan Zweig’ın bir öyküsünü(Amok Koşucusu’ydu) okuduktan sonra okumam oldu.

Hep EveHenrietta Rose İnnes · Yüz Yayınları · 201680 okunma

Özlem Akbaş

@ilunga_ilunga

22 Mart 2020 21:32